ترس ها در کودکان

ترس ها در کودکان

برخی از کودکان هیچ گاه معنای ترس را درک نمی کنند، اما در مقابل بسیاری از کودکان با مجموعه ای از تجارب ترسناک در طول زندگیشان مواجه می شوند. این گونه ترس ها در برخی سنین تشدید می شوند و در سنی دیگر از بین می روند.

با افزایش تجارب کودک در محیط زندگی، برخی از ترس ها از بین می روند اما انواع دیگری از ترس ها جای موارد قبل را می گیرند. برای مثال ترس از صدای بلند در دو سالگی به اوج خود می رسد اما کودک سه یا چهار ساله به غیر از صدای بلند از تاریکی نیز هراس داشته باشد.

برای بسیارب از کودکان شش سالگی سن بروز ترس هاست. ترس از چیزهای خیالی مانند جادوگرها در اول این فهرست قرار می گیرد و به دنبال آن ترس از گم شدن یا خوابیدن در تنهایی، نمود پیدا می کند.

در اغلب کودکان، زمانی که کودک به 9-8 سالگی می رسد، ترس هایش کاسته می شود، اما کمبودهای شخصیتی و ترس از مسخره شدن از نگرانی های عمده اوست.

با توجه به نکات گفته شده، بسیاری از ترس های مردم جامعه، ریشه در کودکی آنها دارد. بنابراین هدف شما به عنوان یک والد آن است که همزمان با رشد مهارت ها و افزایش اعتماد به نفس در کودک، او را در عبور دادن از میان مجموعه بزرگی از نگرانی ها و هراس ها یاری کرده و از تبدیل ترس های او به واکنش های فوبیک جلوگیری نمایید.

راهنمایی برای جلوگیری از ریشه دار شدن ترس کودکان

1- تا چه سنی می توان ترس های کودک را نادیده گرفت؟

هر ترسی سن و الگوی خاص خود را دارد. وقتی ترس و تشویش کودک آن قدر بزرگ و جدی است که جلوی رشد توانایی های او را می گیرد، مداخله والدین امری ضروری است.

2- میزان واکنش به ترس های کودک چه مقدار باید باشد؟

همانطور که نادیده گرفتن کلی ترس های کودک منطقی نیست، واکنش بیش از حد و غیرمنطقی نیز نباید نشان داد. همواره یک پاسخ منطقی به ترس کودک جلوی پیشرفت و تشدید ترس او را خواهد گرفت.

3- حمایت از کودک

اگر کودک از چیزی ترس دارد او را تشویق کنید در حضور شما بر ترس خود غلبه کند. به عنوان مثال اگر کودک از وجود موجودی ترسناک در زیر تخت خواب خود هراس دارد به او اطمینان دهید چنین چیزی آنجا نیست و سپس از او بخواهید در ححضور شما زیر تخت خواب را نگاه کند.

4- تقویت رفتارهای جسورانه

کلید کمک به کودک در از بین بردن ترس هایش، تحسین و تشویق رفتارهای جسورانه است. زمانی که کودک برای رویارویی با یک موقعیت جدید اشتیاق نشان می دهد، او را تحسین کنید.

راهنمایی برای غلبه بر ترس ها و فوبی ها

وقتی ترس یک کودک بیش از مدت زمانی که باید طول می کشد ویا به قدری شدید است که فعالیت هایش را مختل می کند ویا مانع رشد توانایی هایش می شود، تلاش والدین برای کاهش ترس او ضروری است، زیرا در غیر این صورت یک ترس ساده به یک فوبی واقعی (بیمار مبتلا به فوبی در بسیاری موارد از غیرمنطقی بودن ترس، خود آگاه است اما نمی تواند در مقابل آن مقاومت کند) تبدیل خواهد شد.

براساس مطالعاتی که در این زمینه انجام شده کاستن حساسیت کودک نسبت به ترس هایش راهی مناسب برای غلبه بر آنها است. در همین راستا اقدامات لازم به شرح زیر است:

1- ترس کودک را ارزیابی کنید.

با کودک صحبت کنید و واکنش های او را در زمان هایی که ترسیده به دقت زیر نظر بگیرید تا آگاهیتان نسبت به ترس های او بیشتر شود.

2- از کودک بخواهید میزان ترسش را مشخص کند.

برای کودکان بزرگتر که مفهوم اعداد را متوجه می شوند از درجه بندی صفر تا ده استفاده کنید و از او بخواهید میزان ترسش را با یکی از اعداد بین صفر تا ده بیان کند. برای خردسالانی که مفهوم اعداد را درک نمی کنند با نشان دادن فاصله بین دو دستشان میزان ترس خود را نشان دهند.

3- ترس ها را بر اساس درجه آنها فهرست کنید.

در این فهرست تمام ترس های کودک از ترس های خفیف تا ترس های شدید بر اساس نمره ای که خود کودک به آنها داده است وارد کنید. سپس کار را از ترس های خفیف شروع کنید و به تدریج به سمت ترس های شدید پیش روید.

4- راه های خنثی کردن اضطراب را تشخیص دهید و به کودک خود بیاموزید

پیش از آن که به کاهش حساسیت کودک در مقابل ترس هایش بپردازید، راهی برای خنثی کردن اضطراب او بیاموزید.

به کارگیری روش های کسب آرامش یکی از راه های مقابله با اضطراب است، چرا که از نظر بدنی غیرممکن است شخصی در آن واحد هم آرام و هم هراسان باشد.

حضور شما هنگام رویارویی کودک با موقعیتی سخت و ترسناک نوعی حمایت به شمار می آید. تماس و نزدیکی شما به کودک به او احساس امنیت داده و تشویق می شود به جای عقب نشینی و فرار از ترس هایش برای غلبه بر آنها تلاش کند.

روش دیگر برای غلبه بر اضطراب گوش دادن به موسیقی، خوردن خوراکی ویا شمارش اعداد است. در واقع در این روش با پرت کردن حواس کودک سعی در غلبه او بر اضطرابش می کنیم. در واقع در اینجا از هر روشی که برای خونسرد کردن کودک و آرام نگه داشتن او استفاده می کنیم.