ایل شناسی استان کهگیلویه و بویر احمد 3

ایل شناسی استان کهگیلویه و بویر احمد 3

ایل بهمئی گرم سیری:

رئیس و موسس این ایل محمد حسین خان پسر خلیل خان بوده است که این ایل از منطقه ی بهمئی سرد سیری خود را مستقل کردند.

طوایف متمرکز در کهگیلویه سادات:

قسمتی از مردم کهگیلویه و بویر احمد در نام آن ها القاب سادات و سید و میر وجود دارد که از نسل ائمه اطهار و امام زاده های دفن شده در آن منطقه می باشند. در این منطقه دو طایفه هاشمی و عقیلی دیده شده است. به علت نام سادات بر روی اطرافی که در بعضی از ایل های عشایری این استان وجود دارد، از آن ها عوارض و مالیات نمی گرفتند و برای آن ها احترام زیادی قائل بودند. آن ها قشر مرفه جامعه بوده و زندگی خوبی داشتند. سادات ها با میانجی گری در بین درگیری ها یا جنگ های بین دو طایفه خشم و قهر آن ها را خاموش می کردند.

ایل یوسفی:

گفتیم که موسس این ایل از نوادگان بایوجمان بوده است که در آن 700 خانه وجود داشت. در منطقه ی شمال بهبهان، قشلاق و در نزدیکی دریاچه ی آلمان ییلاق می کردند که فقط حدود 70 یا 80 خانواده از آن ها باقی مانده است. ایل یوسفی در زمان سلطنت دوران قاجار ایل بسیار بزرگی بود. اما به علت فشار های مالیاتی زیاد و اختلاف آن ها با عشایر طیبی و بهمئی باعث شد تا از آن منطقه کوچ کنند و به صورت ایل کوچک تر در آمدند. اما هم چنان استقلال و وحدت خود را حفظ کردند.

طایفه ی شیر علی:

طایفه ی شیر علی از بقایای ایل افشار بوده است که توسط ایل های طیبی و بهمئی تصرف پیدا کرد. آن ها در ابتدا در کهگیلویه زندگی می کردند و بعد ها در آغاجری، زیدون، گرگری و قلندری سکنا گزیدند و به سه دسته ی شیر علی، خیر علی و شهروئی مستقل شدند. به علت فشار های مالیاتی و اختلاف های قومی زمانی طول نکشید که این طایفه از هم پاشید و اعضای طایفه به مناطق ابو الفارس، گرگری، قلندری کوچ کردند. قسمتی از آن ها به روستا ها رفته و به کار دامداری و کشاورزی روی آوردند و قسمتی دیگر در سازمان های اداری، شرکت نفت و غیره مشغول به کار شدند.

طایفه ی شهروئی:

این طایفه در منطقه پشت کوه طیبی و ابو الفارس اقامت می کردند. به مرور زمان به ایل بهمئی پیوستند و در بهبهان سکنا گزیدند. در حال حاضر نه در منطقه بهبئان و نه در کهگیلویه اثری از این ایل وجود ندارد و تنها قسمت کوچکی از آن در روستای حیات آباد زندگی می کنند.

طایفه ی شیخ انصاری:

این طایفه به دو قسمت انصاری و مموئی تقسیم می شود. خودشان را از نژاد عرب، قبیله اوس، خزرج و انصار پیامبر می دانند. ابتدا به سمت که کهگیلویه رفته و سپس به سمت ممسنی راه یافتند. بعد ها آن ها به صورت قبیله در آمدند. بر این اعتقاد هستند که امام زاده امیر ایوب انصاری که در روستا ممسنی دفن شده است از هم سفران شاه چراغ یعنی موسی کاظم بوده است.

طایفه ی شیخ گل باری:

این طایفه خود را از نسل شیخ دانیال می دانند. شیخ دانیال کسی بود که در زمان حکومت امیر تیمور گورکانی به کهگیلویه لشکر کشی کرد و طایفه ی بویری آن جا را از بین برد. به پیش امام زاده علی علیه اسلام رفت و از او خواستار حاجت و معجزه شد. در آن زمان چیزی به نام گل وجود نداشت. امام زاده به شیخ دانیال دستور داد تا برای آن که حاجت و معجزه اش بر طرف شود برای آن مجلس گل بیاورد. زمان یکه گل را به آن جا آورد، شیخ دانیال ملقب به شیخ گل بار شد. معدودی از طایفه ی شیخ گل بار به سمت منطقه ی ممسنی کوچ کردند و هم اکنون هم در آن جا زندگی می کنند.

طایفه شیخ عباسی:

این طایفه نسل خود را به امام زاده شیخ ابراهیم بن عباس منسوب می کند. به مرور زمان بین آن ها گستتگی و تضعیف به وجود آمد که به طایفه سادات خزری بهمئی پیوستند.