ایل شناسی استان کهگیلویه و بویر احمد 4

ایل شناسی استان کهگیلویه و بویر احمد 4

طایفه شیخ شهروئی:

این طایفه از زمان دوران صفویه تشکیل شد. موسس آن ولد شمس الدین مشایخ شهروئی بوده است. آن ها در منطقه های دشمن زیاری و در اطراف رودخانه دو گنبدان و قلعه دختر زندگی می کردند.

طایفه ی شیخ حسینی:

نام این طایفه ملقب به شیخ سینی به زبان محلی می باشد که در کهگیلویه و لرستان زندگی می کردند.

طایفه ی شیخ بابا احمدی:

آن ها نسل خود را به امام زاده بابا احمد در منطقه ی بهمئی گرم سیری نسبت می دهند. قسمتی از آن ها در منطقه بهمئی و قسمتی دیگر در منطقه بختیاری سکنا گزیده اند.

طایفه ی شیخ مموئی:

آن ها در منطقه ی سرفاریاب در کنار مقبره امام زاده شیخ ممو ساکن بودند. آن ها از طایفه ی ایل نوئی ها بودند. با توجه به سند های معتبر تاریخی مهاجرت آن ها به زمان دوران صفویه بر می گردد. قسمتی از آن ها که به شیخ های چنگلوایی معروف بودند، در دوران قاجاریه به منطقه ی بهبئان مهاجرت کردند.

طایفه ی سر کوهکی:

آن ها جزو ایل های نوئی بودند و در منطقه ی شهری رامهرمز زندگی می کردند که آن منطقه دارای آب لمویی و آب موردی بود. تاریخچه ی آن ها به زمان بویر های باستانی بر می گردد که به چند شاخه ی آب لمویی، آب موردی، انارکی، گردن تلی، رحیم ملکی، رونی، تام صیری، تا کمال الدینی و رئیسان بر می گردد. هر شاخه آب این طایفه به صورت جداگانه توسط دو کدخدای جدا اداره می شده است.

طایفه ی زیلائی:

زیلائی ها به دو دسته ماشنی نشین و پشته نشین تقسیم بندی شده اند. از دسته ایل های نوئی بوده اند اما بعد از تخریب این ایل به دسته ی ایل بویر احمد منتقل شده اند.

طایفه ی دلاوری:

از جمله طایفه ی بسیار قدیمی طایفه ی ممسنی می باشد که در منطقه ی چرام ممسنی سکونت می کردند. آن ها جزو دلاور ترین لر های نوئی محسوب می شدند.

ایل بادلانی:

از جمله طوایف ممسنی بوده است. طایفه ای مستقل که در منطققه لوداب بویر احمد زندگی می کردند و به مرور زمان جزو ایل های بویر احمد شده اند. آن ها سازمان کلانتری مستقل و منظمی داشته اند.

طایفه ی جلیل:

طایفه ی جلیل زیر مجموعه ی ایل جلیل می باشد. به احتمال زیاد در اوایل دوره ی حکومت صفویه به بویر احمد آمده اند. آن ها در روستای تل بندی سرفاریاب و خیر آباد گچساران در زمان قاجار زندگی می کردند. از جمله بزرگ ترین عشایر بویر احمد هستند.

طایفه ی امیری:

از باز ماندگان خاندان اتابکان در لرستان هستند. عده ای از آن ها در ایل ممسنی، عده ای دیگر در ایل بویر احمد و عده ای دیگر در ایل بهمئی به صورت پیوسته ساکن هستند. بزرگانی که در این طایفه زندگی می کردند از جمله: امیر احمد، امیر محمد و امیر حسن هستند. که در آن زمان امیر بر وزن کبیر بوده است و این گونه خطاب می شدند: قاید حسن، قاید احمد، قاید محمد.

طایفه ی برائی:

از جمله عشایر بسیار قدیمی بوده است که در منطقه ی برائی ها تا رودخانه ی مهریان زندگی می کردند. آخرین خانی که قدرت زیادی در این ایل داشت محمد علی خان بود که بعد از جنگ با دولت قاجار، قدرتش از بین رفت و ایل بویر احمدی به اوج رسید. سازمان طایفه ی آن ها بسیار کوچک است.

طایفه ی تیره مانی:

ملقب به طایفه ی تومانی است که به علت منطقه ی سکونت آن ها تیره گان دیلگان به این نام گذاشته شده است. جزو طایفه های مستقل و منظم قمی می باشند.

طایفه ی تیر تاجی:

این طایفه از دو قسمت تیر تاج و نگین تاج تشکیل شده است. در منطقه ی یاسوج توسط تاج امیر نامی رهبری می شد. عده ای از آن ها در منطقه ی دشمن زیاری و عده ای دیگر در منطقه ی اردکان فارس ساکن شدند. بدین ترتیب خاندان کلانتران نیازی یاسیجی را ایجاد کردند.