پروسه ساخت فرودگاه باراخاس مادرید

پروسه ساخت فرودگاه باراخاس مادرید

مسابقه گسترش فرودگاه:

پروژه ترمینال شماره سه فرودگاه باراخاس مادرید به مسابقه گذاشته شد و در آن ریچارد راجرز و شرکا, استودیو لاملا و دو شرکت مهندسی با همکاری همدیگر برنده شدند. کارفرمایان این مسابقه, سرپرستان امور بین المللی فرودگاه بودند.

ترمینال جدید مورد نیاز شهر مادرید، به عنوان یکی از مراکز مهم اروپا، جهت ارتباط بین اروپا و آمریکای لاتین در نظر گرفته شده است. انتظار می رفت تعداد مسافرین این فرودگاه حتی بر تعداد مسافران هلند، دومین فرودگاه بزرگ اروپا، پیشی بگیرد. مهم ترین اجزای اصلی مورد نیاز طرح شامل امکانات پارکینگ، ساختمان ترمینال و ساختمانی فرعی بود که روی هم رفته، یک میلیون متر مربع مساحت را در بر می گرفت.

با توجه به گرمای زیاد تابستان در مادرید, تیم طراحی موظف شد تا حد امکان از سیستم های محیطی استفاده کند. ویژگی اقلیمی ساختمان این است که از شمال به جنوب گسترش پیدا کرده و نماهای گسترده ای به سمت غرب و شرق دارد.

ترمینال جدید:

طرح پروژه برای ناحیه پایانه جدید نتیجه مسابقه ای بود که توسط AENA  برگزار شد. حدود ۹۰ تیم از سراسر دنیا در مسابقه شرکت کردند و از میان آن ها بازده پروژه برگزیده شد. در این طرح علاوه بر شکل دهی به فرم 2/ 1 کیلومتری پایانه و یک کیلومتری ماهواره, تلفیق آن با مترو و جانمایی تعداد هواپیماها و بخش خدمات رسانی به ۳۵ میلیون مسافر در سال نیز مدنظر بوده است.

در مسابقه جهانی طراحی ساختمان جدید پایانه, یک تیم انگلیسی شامل ریچارد راجرز، استودیوی اسپانیایی آنتونی لاملا و مشاوران سازه TPS  برنده شدند دلایل اصلی انتخاب این طرح, سادگی بی آلایشی، سازگاری، استواری و انعطاف پذیری آن عنوان شده است.

در این طرح تاسیساتی جهت کاهش مصرف انرژی از قبیل سیستم خنک کننده. سایه روشن های وسیع مربوط به نمای خارجی و روشنایی های سقف و نور موضعی در نظر گرفته شد. فرودگاه شامل ۱۷۴ میز کنترل، ۲۶ بازرسی امنیتی، ۲۰ محدوده حمل بار، ۳۸ دروازه شبانه روزی، ۲۸ رمپ متحرک، ۷۶ آسانسور و ۲۲ پله برقی است.

فرودگاه باراخاس مادرید یکی از بزرگ ترین پروژه های ساختمانی اروپا در دهه اول قرن بیست و یکم است. این فرودگاه برای ایجاد مرکزی مستقر در جنوب اروپا ساخته شد تا به عنوان حلقه پیوندی میان پروازهای اروپا و جنوب آمریکا استفاده شود. از سال ۲۰۰۵ با افتتاح فرودگاه, چهار باند آن با ظرفیت ۱۲۰ پرواز در ساعت, ۷۰ میلیون نفر مسافر را در سال سرویس دهی می کنند. این مجموعه از سه ساختمان زیر تشکیل شده است: الف) پارکینگ با گنجایش بیش از ۹۰۰۰ محل پارک. ب) ساختمان جدید پایانه به طول ۱۱۳۴ متر.پ) ساختمان جدید ماهوارد که در ۲ کیلومتری ساختمان پایانه قرار گرفته و مسافران می توانند با استفاده از مترو به ان دسترسی داشته باشند.

پس از دوره شش ساله ساخت پروژه, با انشعاب پایانه و ماهواره به بخش داخلی و خارجی براساس پیمان شینگن و قوانین بین المللی پرواز, ظرفیت فرودگاه دو برابر شده و مادرید را به دروازه میان جنوب آمریکا و اروپا و جنوبی ترین مرکز اروپا برای رقابت با مراکز شمالی از جمله آمستردام تبدیل کرده است.

ساختمان جدید پایانه در زیر قسمت های بال شکل, ۱۶۰۰۰ مترمربع سطح زیربنا دارد. این پوشش بال شکل متشکل از و در بخش منحنی آلومینیومی است که هر یک ۵۴ متر عرض و ۷۲ متر طول دارد.

گرچه شهر مادرید در معرض طوفان, باد و باران نیست، سیستم جمع آوری آب باران طوری طراحی شده تا بتواند در صورت نیاز ۱۱۰ میلیمتر آب باران را در ساعت جمع آوری کند. برای تخلیه آب باران در شیارهای هر بخش از سقف, ۱۴۶۴ مجرا و ۷۲ ناودان قرار گرفته است. تعداد زیادی از لوله ها به صورت افقی در فضاهای خالی سقف نصب شده اند.

قابلیت انعطاف پذیری سیستم جمع آوری آب باران, آزادی بیش تری را در طراحی این پروژه برای معماران ممکن ساخته و استفاده از سیستم ناودانی کنونی به جای سیستم سنتی، تعداد ناودان ها و حفره های زیرزمینی را کاهش داده است.

برای عناصر ساختمانی نیز فولاد ضد زنگ و آلومینیوم استفاده شده است که احساس سبک وزنی و فراخی ایجاد می کند. ساختمان ماهواره با سطح زیربنای ۷۶۹۰۰ متر مربع که در فاصله دو کیلومتری پایانه قرار گرفته از نظر ساختمانی شبیه به ساختمان پایانه است.