خیابان سپه قزوین

قزوین یکی از قدیمی‌ترین شهرهای ایران است که قدمت آن را به شاپور اول ساسانی معروف به شادشاپور نسبت می‌دهند. شادشاپور شهر قزوین را برای جلوگیری از تهاجمات بنا نهاد و در آن دژ و استحکامات به وجود آورد و سپاهیان خود را در آن استقرار داد. به مرور زمان ، پایگاه نظامی شاپور توسعه یافت و هسته اصلی شهر قزوین به وجود آمد. موقعیت این شهر همواره به عنوان گذرگاه مهم طبرستان و دریای خزر اهمیت فراوان داشت.
با اینکه در کشورمان ایران، نشانه های زیادی از ویژگی های شهری در دوران باستان هم وجود دارد اما اولین خیابان از پیش طراحی شده ی ایران در زمان صفویان ساخته شده آن هم نه در شهر اصفهان، پایتخت اصلی صفویه، بلکه در شهر تاریخی و زیبای قزوین. تا قبل از دوره صفوی، خیابان ها و معابر شهری به صورت ارگانیک ساخته می شدند اما در زمان صفوی با ساخت اولین خیابان از پیش طراحی شده یعنی خیابان سپه در قزوین دوره ی جدیدی از شهرسازی شروع شد.

خیابان سپه از ضلع شمالی به کاخ چهل ‌ستون و عمارت عالی قاپو می رسد و در ضلع جنوبی بعد از پیشی گرفتن از مسجد جامع عتیق به خیابان سلامگاه و خیابان راه ری منتهی می شود. در ضلع شرقی خیابان سپه مغازه های آجرنمای زیادی را می بینید که با وجود جدید بودن اما به سبک و سیاق قدیم ساخته شده اند. ساخت خیابان سپه به زمان شاه طهماسب صفوی برمی گردد، او که در زمان ولیعهدی چند سالی را در قزوین گذراند در زمان سلطنت مدتی پایتخت صفویان را به قزوین منتقل کرد، همین جابجایی، عمران و آبادانی زیادی را برای قزوین به همراه آورد و باعث ساخت جاذبه هایی مثل عمارت دولتخانه، عالی قاپو و … برای قزوین شد. یکی از مهمترین اتفاق هایی که در این دوره در شهر افتاد ساخت خیابان سپه بود، خیابانی که درست جلوی عمارت عالی قاپو ساخته شده و تا مسجد جامع ادامه پیدا می کند.

ظاهرا نام خیابان از نام محله‌ای به نام خیابان در هرات گرفته شده‌ که شاه طهماسب در دوران ولیعهدی در آن شهر ساکن بوده‌ است. در زمان شاه صفی خیابان از سوی جنوب امتداد یافته و به گورستان جنوب شهر قزوین (گورستان کُهَنبر) رسانده‌ شد. بعدها نام این خیابان بر قسمتی از محله شهرستان قدیم اطلاق شد و این بخش از شهر قزوین را محله خیابان نامیدند. خیابان سپه قزوین، که به نام عالی قاپو یا دولتی نیز خوانده می‌شد، امروزه با نام خیابان شهدا شناخته می‌شود. برای ساخت خیابان سپه، اراضی زنگی ‌آباد از میرزا شرف جهان قزوینی خریداری شد مدتی بعد مجموعه کاخ و باغ ‌هایی در این اراضی طراحی و ساخته شد. این خیابان بعدها و در زمان قاجار بزرگ تر شد و بناهای دیگری مثل تلگرافخانه در کنار آن احداث شد.

 در زمان ناصرالدین شاه به دستور مباشر سعدالسلطنه که بعدها حاکم قزوین شد، در قسمت جنوبی خیابان یعنی ازمقابل مسجد جامع تا چهارراه سپه کنونی، مهمانخانه و چاپارخانه ای در بخش جنوبی خیابان سپه ساخته شد که هر دوی آن ها در سال ۱۳۱۰ خورشیدی ویران شدند و سبزه میدانی بر جای آن ساخته شد که به خاطر کمبود آب ویرانه ماند و سال ها بعد با ساخت خط آهن در قزوین و ایجاد ایستگاهی در جنوب شهر، خیابان سپه تا ایستگاه امتداد پیدا کرد و سبزه میدان و بخشی از کاروانسرای سعدالسلطنه از بین رفتند. این منطقه از خیابان سپه در حال حاضر محل استقرار بارفروشان است. خیابان سپه و عمارت های تاریخی اطرافش از مهمترین جاذبه های گردشگری قزوین هستند و گردشگران زیادی در سفر به قزوین از آن دیدن می کنند.

سردر عالی‌قاپو در بخش شمالی خیابان واقع شده و یکی از هفت دروازه بزرگی به شمار می رود که رو به دولت‌خانه صفویان باز می‌شده است. بر روی کاشی‌های معرق پیشانی‌ این سردر کتیبه‌ای با خط ثلث به چشم می خورد که کار خوش نویسی آن را علیرضا عباسی انجام داده و یکی از عناصر زیبایی این سردر است.

قسمت شرقی عالی‌ قاپو پر از ساختمان‌های قدیمی است که در میان آن ها مدرسه امید و خانه فرهنگ امیرکبیر به چشم می خورند. درست در پشت سردر عالی‌قاپو چشمتان به مهم‌ترین بنای شهر یعنی عمارت چهل‌ستون می افتد، جایی که در دوره شاه ‌طهماسب محل پذیرایی از مهمانان بوده و در وسط باغ جذابش درختانی هست کهنسال و سربه فلک کشیده. این خیابان در سال های قبل درست مثل قلب مرکز شهر بوده و به ‌عنوان مهم ‌ترین آثار دوران صفویه با وسعتی بزرگ تر از امروز در عصر شاه‌ طهماسب و شاه‌عباس برای پذیرایی از سفرای دولت های بیگانه و بزرگان مورد استفاده قرار می گرفته است. این خیابان امروز هم در محدوده محور فرهنگی واقع شده و مراسم و تجمع های زیادی در آن برگزار می شود.

توصیف‌ها و تعاریفی که عبدی بیک در اشعار خود از دولتخانه صفوی کرده است، بیان‌گر ساختار باغ‌ها است.
عبدی بیک در اشعارش، اولین خیابان ایران را «بهشت ثانی» خوانده و در توصیفات وسوسه کننده‌اش از جوی‌های پر آب، سایه‌سار درختان و خانه‌های اشرافی‌اش گفته است. اسکندر بیک در عالم آرای عباسی درباره آثار شاه طهماسب اول می‌نویسد:
از آثارش عمارت دولتخانه مبارکه دارالسلطنه قزوین و حمامات معدود و چهار بازار و باغ ارم تمامی موسوم به سعادت آباد که به لطافت و  خوبی شهره‌ی جهان و نمونه‌ای از باغ جنان است. بخش‌های باقیمانده از باغ‌های صفوی در مرکز شهر قزوین است؛ از جمله، سبزه میدان و باغی که عمارت چهلستون را دربر می‌گیرد. همچنین بخش‌هایی هم از باغ دارالشفا در نزدیکی بازار باقی مانده است. اگر بخواهید در خیابان‌ سپه و دیدنی‌های تاریخی‌اش گردش کنید، دست کم باید یک نیمروز وقت بگذارید. جاذبه-های این خیابان عبارتند از:

 سردر عالی قاپور:

آنچه حالا عالی قاپوری قزوین نامیده می‌شود، زمانی یکی از هفت در بزرگی بود که به دولت خانه صفویان باز می‌شد. دولت خانه‌ای که در عهد شاه طهماسب و مدتی از عهد سلطنت شاه عباس، مقر حکومتی و محل بروبیای ترکان صفوی بود. از جمله دیدنی‌های سردر عالی، کتیبه‌ لاجوردی رنگی است که به خط خوش «علی رضا عباسی» خوشنویس بی‌همتای عصر شاه عباس مزین است.

  مسجد و مدرسه شیخ الاسلام:

دو لنگه در چوبی مسجد، مدرسه «شیخ‌الاسلام» یا «مسعودیه» که به سختی و با سروصدا بر پاشنه خود می‌چرخند را می‌توانید در انتهای عقب‌نشینی شرقی خیابان سپه ببینید. درب مسجد شیخ‌الاسلام هنگام نماز به روی عابران باز است، اما برای تماشای مدرسه که حالا محل سکونت و سوادآموزی طلاب علوم دینی است باید از سرایدار آن اجازه گرفت.

 مسجد جامع قزوین:

اگر به روایاتی که مدعی‌اند اولین بانی مسجد جامع قزوین، «هارون‌الرشید» عباسی است، اعتماد کنیم باید این مسجد را یکی از کهنسال‌ترین مساجد ایران بدانیم. گنبد فیروزه‌ای رنگ، ۴ ایوان خوش فرم، صحن فراخ و شبستان‌های نیمه تاریک مسجد جامع، یک شبه، یک ساله و یا حتی در یک سده ساخته نشده‌اند.

 آب انبار مسجد جامع قزوین:

40 سالی می‌شود کسی به قصد آب برداشتن، پله‌های آب انبار را دو تا یکی پایین نرفته. ساکنان محله دباغان، زمستان‌ها به شکم این آب انبار، آب می‌بستند تا در تابستان از آب خنکش بنوشند.

مهمانخانه بزرگ قزوین:

از اولین مهمانخانه ایرانی با شکل و شمایل هتل‌های فرنگی چیزی جز چند قطعه عکس سیاه و سفید باقی نمانده است اما بازهم برای گردشگران مکانی بسیار جذاب و تاریخی است. خیابان سپه در سال ۱۳۸۷ به‌ عنوان اولین خیابان ایران در لیست آثار ملی ایران قرار گرفت و در سال‌های ۱۳۸۷ تا ۱۳۸۹ توسط شهرداری قزوین احیاء شد. نیازی نیست که حتما از پیشینه و گذشته ی این خیابان چیزی بدانید آثار تاریخی زیادی مثل مسجد و آب انبار در محدوده خیابان سپه به چشم می خورد که همگی نشان دهنده قدیمی و تاریخی بودن این خیابان هستند.این خیابان از مهمترین آثار دوران صفویه بوده و با وسعتی افزونتر از آنچه در حال حاضر دارد، در عصر شاه طهماسب و شاه عباس بزرگ جهت پذیرایی از سفرای دولت های بیگانه و بزرگان استفاده  می شد.

کلیسای کانتور(2)

بخش های مختلفی که در این کلیسا وجود دارند، به شرح زیر هستند

•    محوطه

ورود به حیاط کلیسا از سمت جنوب آن میسر است. دو قسمت از پیرامون کلیسا با نرده های آهنی محصور شده و دو سوی شرقی و شمالی با دیوار محدود شده اند. ساختمان سرخ کلیسا از درون کوچه به راحتی قابل مشاهده است.
با ورود به محوطه و قدم گذاشتن بر آجرفرش آن به سنگ سیاهی بر می خورید و در پایین آن سنگ دیگری را خواهید دید. این ها سنگ آرامگاه هایی هستند که یکی از آنها به یک خلبان روس و دیگری به یک مهندس روس تعلق دارد. مهندس روس در ایران از دنیا رفته و هواپیمای خلبان روس نیز در نزدیکی قزوین سقوط کرده است.
در این قسمت می توان نمای جنوبی ساختمان کلیسا را دید که سه نیم ستون برج مانند در آن به چشم میخورد و سرستون های آنها با آجرکاری برجسته و به صورت حلزونی شکل تزیین شده است. در بالا و حد فاصل ستونها یک نوار آجری برجسته به صورت 8 کار رفته است که 50 سانتی متر عرض دارد.

•    ورودی ساختمان کلیسا

ورودی کلیسا در غرب بنا قرار دارد و فضایی با سقف شیب دار را شامل می شود که درب ورودی با قوسی هلالی در آن قرار گرفته است. اینجا تنها قسمت کلیساست که از آجر در نمای آن استفاده نکرده اند. فضای جلوی ورودی شبیه به ایوان کوچکی است که با ستون های چوبی احاطه شده است و حدود نیم متر ارتفاع دارد. در ابتدا خبری از سقف شیروانی با حایل ستونهای چوبی نبوده است. این عناصر را جهت حفاظت از درب چوبی ورودی و نقوش دیوارهای مجاور آن ساخته اند.
در دو سوی این ورودی، نقش گچ بری برجسته از یک صلیب در تاج گل دیده می شود که چهره ای متفاوت با دیگر صلیبهای کلیساها دارد. این صلیب نماد مسیحیان ارتدکس است و یک خط مورب بر روی آن به چشم میخورد. ارتدکس ها بر این باورند که علاوه بر دست های حضرت عیسی (ع)، پاهای وی را هم به صورت اریب به صلیب کشیده بودند تا آن حضرت زجر بیشتری بکشد. البته برخی بر این باورند که این خط، خط سیر تکامل انسان است و می تواند نماد بهشت و جهنم نیز باشد. نمونه این صلیب در قسمت های دیگر از جمله گنبد نیز دیده می شود.

•    فضای درونی کلیسا

پس از عبور از در ورودی به هال کوچکی وارد می شوید که برج ناقوس بر فراز آن قرار دارد. این فضا نمازخانه و محراب را در خود جای داده است و در شمال و جنوب آن دو فضای مستطیل شکل به چشم می خورد. این فضاها دارای پنجرههای نعل اسبی زیبایی هستند که ارتباط با فضای بیرون را میسر می کنند.
اتاق سمت راست (شمال) را به عنوان اتاق غسل تعمید مورد استفاده قرار می دادند. غسل تعمید برای نوزادان تازه متولد شده است و مسیحیان معتقدند که نوزاد پس از تولد باید غسل تعمید داده شود.  اتاق سمت چپ به کشیش تعلق داشت. کشیش به دلیل تقدس زیاد محراب باید پیش از ورود، به اتاق می رفت و پس از تعویض لباس‌ها وارد محراب می شد. امروزه ورود به این دو فضا میسر نیست و بازدیدکنندگان تنها می توانند از هال دیدن کنند. آنچه که در این هال توجه را به خود جلب می کند گچ بری های زیبایی به رنگ زیتونی است که البته به دلیل مرمت غیر اصولی بخشی از آنها به رنگ سفید دیده می شود.

•    محراب و نمازخانه

محراب کلیسا به شکل نیم دایره و رو به شرق بوده و بر فراز آن گنبدی قد برافراشته است. اهمیت زیاد طلوع خورشید برای مسیحیان، باعث شده محراب این کلیسا رو به شرق ساخته شود؛ امری متداول که در دیگر کلیساها نیز به چشم می خورد.
فضای نمازخانه این کلیسای کوچک نیز گنبد دارد و فضاهای جانبی آن دارای پوشش تخت هستند. این فضا نورگیرهایی نیز در سقف دارد.

•    برج ناقوس کلیسا

یکی از قسمت های جالب در هر کلیسا برج ناقوس آن است. در کانتور این برجِ سه طبقه، حدود 11 متر ارتفاع دارد و گنبدی آبی رنگ بر فراز آن دیده می شود. برج ناقوس در قسمت غربی کلیسا قرار دارد. این بخش از ساختمان یک چهارطاقی ساده است که آن را بر روی راهروی ورودی استوار کرده اند و در 4 ضلعش پنجره های نعل اسبی به چشم می خورد. بر بالای پنجره های این قسمت نیز یک ردیف آجرکاری برجسته به صورت 8 انجام شده و چهره ای متفاوت به برج بخشیده است.

در جلوی پنجره های ضلع شمالی و جنوبی برج دو نیم ستون متصل به دیوار و دو ستون استوانهای پیش آمده (غیر متصل به دیوار)، ایجاد کرده اند. ستون های دو گوشه طبقه اول برج بزرگ هستند؛ اما چهار ستون طبقه دوم برج کوچکترند و با فاصله‌ای از دیوارها (به صورت پیش آمده) ساخته شده اند.
بر روی این چهارطاقی یک بنای هشت ضلعی برپا شده است که از آن به عنوان محل نواختن ناقوس استفاده میکردند. بر فراز این برج، گنبدی فیروزهای دیده می شود که گردنی کشیده دارد. برج ناقوس مانند نمازخانه دارای نورگیرهایی است.

دسترسی به کلیسای کانتور در شهر قزوین از خیابان آیت ا... طالقانی، خیابان دارایی امکانپذیر است. زمان بازدید نیز همه روزه از ساعت 09:00 تا 20:00 می باشد. ورود به این مجموعه نیز رایگان است.
از آنجا که این بنا در اجاره بخش خصوصی است ممکن است ساعات بازدید تغییر کند پس پیش از مراجعه حتما از باز بودن درهای کلیسا اطمینان حاصل کنید.

رستورانها و کافی شاپهای اطراف کلیسای کانتور:

•    رستوران اقبالی
•    کافه نگارالسلطنه
•    رستوران نمونه
•    کافه اریسه
•    رستوران بهروزی
•    فوت کورت ناوان
•    فست فود چیلی
•    کافه رنس

هتلهای اطراف کلیسای کانتور:

•    هتل سنتی بهروزی
•    هتل ایران
•    هتل ایرانیان
•    هتل راژا

فاصله جاذبه های گردشگری از کلیسا کانتور:

•    چهلستون...        700 متر پیاده روی
•    موزه قزوین...       750 متر پیاده روی
• کاخ عالی قاپو ...     700 متر پیاده روی

کلیسای کانتور(1)

در طول تاریخ پیروان ادیان مختلف در جای جای سرزمینمان ساکن شده و بناهای مذهبی خودشان را ایجاد کرده-اند. پیروان زرتشت، برای پرستش خدایشان، مزدیسنا، آتشکده ها را بنا کردند تا شعله های آتش فروزان در آنها دلشان را گرم و روشن نگاه دارد. پس از ورود اسلام به ایران، مساجد یکی پس از دیگری در گوشه و کنار این کشور به وجود آمدند و با هنر معماران جان گرفتند تا مامنی برای پیروان این دین آسمانی باشند. یهودیان به ساخت کنیسه ها روی آوردند و جایی برای راز و نیاز با پروردگارشان ساختند. مسیحیان نیز در شهرهای مختلف کلیساها را خلق کردند و تمام تلاششان را به کار گرفتند تا این مکان ها بهترین فضا را برای عبادت داشته باشند.

با گذشت سال ها بسیاری از این مکان ها همچنان پا بر جا مانده اند و از پیروان مذاهب مختلف میزبانی می کنند؛ اما برخی از آنها از رونق افتاده و کاربری شان را از دست داده اند و تنها به عنوان یک اثر تاریخی شناخته می شوند.
شهر کوچک قزوین دیدنی های متنوعی را در خود جای داده است و می تواند مقصدی جذاب برای گردشگران باشد. یکی از این دیدنی ها کلیسای کانتور است که رنگ سرخش توجه هر کسی را به خود جلب می کند؛ کلیسایی که زمانی عبادتگاهی برای روس ها بود و حالا در سکوتی عمیق فرو رفته است.

کلیسای کانتور یکی از کوچک ترین کلیساهای ایران است که به برج ناقوس هم شهرت دارد. این کلیسا در جنگ جهانی دوم در زمان اشغال روس ها در شهر قزوین ساخته شد و از معدود کلیساهای ارتودکس در ایران به شمار می رود. به دلیل ساخت این کلیسا توسط روس ها با عنوان کلیسای روسی نیز از آن یاد می کنند.

این کلیسای کوچک ساختاری شبیه به بسیاری از کلیساهای دیگر دارد و بر اساس طرح چلیپایی (صلیبی) ساخته شده است. پلان چندضلعی نامنظم، استفاده از آجر قرمز لعابدار در نما و پوشش شیروانی گنبدها این بنا را از بسیاری از بناهای قزوین و سایر کلیساها متمایز می کند. بیشتر نمای این کلیسا، آجری است و با استفاده از آجر و ملات ساخته شده است. داخل کلیسا و قسمتی از نمای بیرونی غربی دارای تزئینات گچبری جالبی است. نمای خارجی یکسره آجر قرمز کار شده و دور  تا دور تمام پنجره ها که به شکل نعل اسب ساخته شده اند، دو ردیف آجر برجسته کار شده است. برج ناقوس هم در ضلع غربی کلیسا قرار گرفته است.
البته نمی توان نوآوری معماران در استفاده از فرم های هندسی را نیز نادیده گرفت که جلوه ای خاص به بنا بخشیده است. از جمله این فرم ها می توان به ستون‌های تزیینی در نمای خارجی کلیسا اشاره کرد. طاق ها و قوس ها از دیگر عناصری هستند که به وفور در بنا به چشم می خورند و در اتاق ها، ورودی ها، تاقچه ها و سالن از آن استفاده شده است. از آنجا که در مذهب ارتودکس به صورت ایستاده عبادت می کردند این کلیسا را کوچک ساختند و برای افزایش سرعت در ساخت و آماده سازی از انجام تزیینات زیاد در آن پرهیز کردند.

حیاط کلیسای کانتور آجر فرش می باشد و چند سنگ قبر هم در آن مشاهده می شود. یکی از این سنگ قبرها متعلق به یک خلبان روس می باشد که بر اثر سقوط هواپیمایش در جنگ جهانی دوم کشته شده و دیگری نیز مربوط به یک مهندس روس است. این کلیسا پلان چند ضلعی نامنظم و نمای آجری قرمز رنگی دارد و با سایر بناهای قزوین کاملاً متفاوت است. امروزه این کلیسا به یک بازارچه کوچک صنایع دستی تبدیل شده است و مراجعان در کنار بازدید از بنای کلیسا می توانند در دنیای صنایع دستی نیز غرق شوند. اما چرا این کلیسا به این روز درآمد و چگونه کارش به اینجا رسید؛

یکی از محله های قدیمی قزوین پنبه ریسه نام داشت که بر اساس نقشه های امروزی از شمال به خیابان آیت الله طالقانی، از جنوب به محله گلبینه، از غرب به خیابان و محله بلاغی و از سمت شرق به خیابان باغ دبیر محدود می شد. شمال این محله محدوده وسیعی بود که امروزه به خیابان های دارایی، بوعلی و خیام محدود می شود. این محدوده در اواخر دوره قاجار در اختیار روس هایی قرار گرفت که در جریان جنگ جهانی دوم و حمله روس ها به ایران در این شهر ساکن شده بودند و آنها نامش را کانتور به معنای مقر یا مرکز گذاشتند. بیشتر کسانی که در این محله حضور داشتند مهندسان و کارکنان روسی بودند که در پروژه راه شوسه قزوینفعالیت می کردند. آنها دفاتر اداری خود را در این قسمت از شهر برپا کردند و علاوه بر ساختمان کنسولگری روسیه در قزوین، تاسیسات دیگری نظیر منبع آب، سالن تئاتر و باله و ... را در این شهر ساختند.
یکی از این بناها کلیسای کوچکی بود که در جنوب شرقی این مجموعه ساختمان ها قرار داشت و شرکت راه-سازی روس ها آن را بنا کرد. روس ها که ناعادلانه خاک ایران را به اشغال خود در آورده بودند از شهریور 1320 تا بهار سال 1325 در سرزمینمان ماندگار شدند. بعد از رفتن آنها از آنجا، به دلیل اینکه هیچ پیرو ارتدکسی در ایران وجود نداشت، کلیسای کانتور بلااستفاده ماند و کم کم به اثری تاریخی و نشانه ای از روزهای تلخ اشغال تبدیل شد.

بد نیست بدانید که در قزوین دو کلیسای فعال وجود دارد که مسیحی‌ها از آن ها استفاده می کنند؛ اما غیر مسیحیان نمی توانند از آن ها بازدید کنند.
تا مدتی این بنا هیچ کاربری خاصی نداشت تا اینکه به عنوان اثر تاریخی درب آن به روی مردم گشوده شد و سپس به عنوان انبار مدرسه از آن استفاده کردند. حالا این بنا به بازارچه کوچکی از صنایع دستی تبدیل شده و مورد بازدید عموم قرار می گیرد.

خانه و حسینیه ی امینی های قزوین

شهر قزوین یکی از شهرهای قدیمی ایران است که در آن جاذبه‌های گردشگری زیادی قرار دارد. هنگامی که در این شهر قدم می‌زنید تعداد زیادی بنای تاریخی می‌بینید. همه آنها لزوما از وضعیت خوبی برخوردار نیستند و تاریخچه بسیاری از آن‌ها مشخص نیست. اما با این وجود شما را مسحور دیدن خود می‌کنند و هنگام قدم زدن در این شهر، بی اختیار به این بناهای تاریخی نگاهی می‌اندازید. شاید خود را در دورانی که این بناها تازه ساخته شده بودند تصور می‌کنید و زندگی مردمان این شهر را در گذشته مرور می‌کنید. اما بعضی از این بناهای تاریخی خوشبختانه وضعیت خوبی دارند و هویت خود را حفظ کرده‌اند. یکی از این جاذبه‌ها و بناها، حسینیه امینی‌ها است.
خانه و حسینیه امینی ها، از خانه های زیبا و اعیانی قزوین است که توسط حاج محمد رضا امینی از اعیان تجار قزوین، در مغرب رودخانه دزج ساخته شده و  بعدها در زمان پهلوی اول رودخانه پر شده و خیابات مولوی به جای آن احداث شده است.
این ساختمان در سال ۱۲۷۵ هجری قمری بنا شده و در آن وقت مبلغ چهل و هشت هزار تومان برای ساخت آن هزینه شده است.

 آنچه که امروزه از این خانه به جای مانده ، دارای چهار حیاط و فضاهای مختلف در دو طبقه همکف و زیر زمین است. زیباترین بخش بنا، سه تالار در میان بنا هستند که امتدادشان به موازات یکدیگر از شرق به غرب می باشد و میان دو حیاط شمالی و جنوبی قرار دارند.  تالار میانی بزرگتر از دو تالار دیگر بوده که طول آن ۱۸ متر و عرض آن پنج متر است و دو تالار شمالی و جنوبی نیز هر کدام به طول ۱۰ و عرض پنج متر هستند و در انتهای شرقی و غربی هر یک از این تالارها دو اتاق کوچک قرار دارد. تالار جنوبی با نه دهنه ارسی و شیشه‌های رنگی از شاهکارهای هنری است. تالار میانی دارای طاقچه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و رف‌های کاسه‌ای مزین به آیینه کاری و گچبری است که این تالار توسط دو پنج دری به تالار شمالی و جنوبی متصل می‌شود و در نیم دایره بالای پنج دری‌ها بروج دوازده گانه نقش شده است. سقف این تالار به سه بخش تقسیم شده که بخش میانی دارای تزیینات گچبری توام با آیینه کاری بوده و دو قسمت دیگر دارای نقاشی روی چوب است که به کمک آیینه گره‌بندی شده است.


 سقف تالارها دارای نقاشی، آیینه کاری، رَف‌های (طاقچه) کاسه‌ای مزین، گچبری و گره بندی چوبی است. تالارها دارای ارسی های بسیار زیبایی بوده که در هنگام روضه خوانی با بلند کردن آن ها، هر سه تالار یکی می گردند و محوطه سر پوشیده بزرگ و آیینه کاری زیبایی را تشکیل می دهند. در وسط تالار بزرگ، چلچراغی (جار) آویخته شده و در دو تالار دیگر در هر یک، دو چلچراغ و چهار سه شاخه بلور به دیوار نصب شده است. فرش‌های دستبافت تالارها همگی یک دست و یک تخته و همگی با نقش و طرح‌های اصیل و عتیقه هستند. در زیر تالارها سردابه، زیر زمین، شربت خانه، انبار و دستشویی قرار دارد که از سه سمت به حیاط‌های شمالی و جنوبی مرتبط می‌شود. این بنا همچنین واجد تزیینات نقش برجسته در آزاره های سنگی در حیاط شمالی و جنوبی می باشد.برخی معتقدند حمام تاریخی صفا که در نزدیکی این بنا قرار دارد،متعلق به خاندان امینی‌ها بوده است. بخش‌های دیگر این خانه از تزیینات ساده‌تری برخوردارند.

مرحوم حاج محمد رضای امینی برای خیرات و مبرات در سال ۱۳۰۳ ه.ق این حسینیه را جهت روضه خوانی در ایام محرم و اطعام مساکین در ماه های محرم ، صفر و رمضان وقف نمود. یکی از نوادگان امینی ها که مربوط به نسل پنجم این خانواده می باشد در این مکان زندگی می کند و می تواند اطلاعات کاملی در مورد این مکان و اجدادش در اختیار بازدید کنندگان قرار دهد.
بسیاری از خانه‌های تاریخی در شهرهای مختلف ایران موجود است که همگی از زیبایی‌های خاصی برخوردار هستند اما پس از گذر زمان چنانچه صاحبان آن ها به دلائل مختلف نتوانند در آن مکان زندگی کنند، تخریب می‌شوند. یکی از روش‌های نگهداری و حفاظت ازخانه‌های تاریخی شهرهای کشورمان، تغییر کاربری آنها به موجودیتی معماری است که بتوان روح زندگی در آنها دمید. از این رو خانه‌ی امینی‌ها نه تنها نمونه‌ی زیبایی از معماری خانه‌های قزوین است بلکه نمونه‌ی زیبایی از حفاظت خانه‌ای تاریخی در بافت تاریخی شهری است که بسیار نزدیکی با نوع زندگی مردمان آن منطقه و یا محله را دارد و نیز نمونه‌ی کاملی از حرمت گذاری به خانه‌ای زیبا می‌باشد که همه ساله پذیرای مهمانان زیادی است که خود مهمان ها نیز به دلیل حضور در حسینیه و حرمت چنین مکانی، گویی طریقه‌ی نگهداری از این خانه‌ی تاریخی را آموخته اند و به آن عمل می‌کنند.

مکان های نزدیک به حسینیه ی امینی ها عبارتند از:
-رستوران ها و کافی شاپ ها:
•    کافی شاپ نارنجستان
•    کافی شاپ اریسه
•    رستوران نمونه 1
•    رستوران بهروزی
•    رستوران اقبالی
•    فودکورت ناوان
•    رستوران نمونه 2
•    فست فود چیلی
•    کافی شاپ رنس
-جاذبه های گردشگری:
•    امام زاده شاهزاده حسین(ع)
•    کاروانسرای سعدالسلطنه
•    عمارت چهلستون
•    حمام قجری و موزه فرهنگ و مردم شناسی قزوین
•    کلیسا کانتور
•    دروازه قزوین
•    مسجد جامع قزوین
•    مرکز ماساژ مهر
-هتل ها:
•    هتل سنتی بهروزی
•    هتل راژیا
•    هتل ایرانیان
•    هتل ایران