همدان

آرامگاه باباطاهر

آرامگاه باباطاهر یکی از دیگر از جاذبه های گردشگری استان همدان می باشد که در مرکز استان یعنی شهر همدات قرار دارد. ایران مهد و زادگاه بسیاری از شاعران، دانشمندان و حکیمان بوده است و از این رو آرامگاه این بزرگان در جای جای ایران زمین ساخته شده اند. در کنارآرامگاه بوعلی و مقبره ی استر و مردخای، آرامگاه باباطاهر نیز مکان زیبایی ایت که در سفر خود به همدان می توانید از آن بازدید کنید.

دلیل این پیشنهاد ما به شما این می باشد که این جا آرامگاه یکی از بزرگترین شعرای ایران زمین می باشد که همه با نام و اشعار وی آشنایی دارند و محال است کسی نام او را نشنیده باشد. دلیل دیگر اینکه اینجا صرفا یک آرامگاه نمی باشدو تمام، فضای سبز و محوطه ی آن یک مکان بسیار عالی برای بیرون رفتن های خانوادگی و دوستانه می باشد. گذراندن ساعت در اینجا نوعی تفریح به حساب می آید. این آرامگاه نیز همچون آرامگاه بوعلی سینا، در یکی از میادین اصلی قرار دارد. فلذا نمادی و نشانه ای شهری به حساب می آید. همچنین دسترسی ها به آن نیز بسیار راحت می باشد. در روزهای خاصی نیز همچون سالروز تولد امامان و آغاز سال در این جا مراسم های بسیار مفرح و جالبی برگزار می شود.

همانطور که گفته شد در همدان میدان بزرگی به نام باباطاهر قرار دارد. این میدان در برابر کوه معروف همدان، کوه الوند قرار دارد و آرامگاه باباطاهر نیز در داخل این میدان قرار گرفته است. از دور این آرامگاه را می توانید با گنبد فیروزه ای زیبایی که دارد، شناسایی کنید. دوبیتی های عاشقانه و زیبای باباطاهر عریان، همه را وادار خواهد کرد که از آرامگاه وی دیدی کنند. اینجا دوستداران هنر و ادبیات را از سراسر دنیا به سوی خود فرا می خواند. این جا در بیست و یکم اردیبهشت ماه سال 1376 با شماره ی 1780 به ثبت آثار ملی ایران درآمد.

در مورد باباطاهر چه می دانید؟ باباطاهر در واقع شاعری ایرانی متعلق به اواخر سده ی چهارم و اوایل سده ی پنجم هجری می زیست. سبک اشعار این شاعر قهار دوبیتی های زیبایی بود که بیشتر به زبان لری بودند. البته در مورد تاریخ تولد و وفات این بزرگ شاعر ایرانی اطلاعاتی موثقی در دست نیست و حتی طریقه ی کسب دانش و ادبیات او نیز بر کسی روشن نیست. نام او بهترین توضیح برای این وضعیت می باشد. چرا که به او بابا می گفتند و بابا لقب پیران وارسته از دنیا بود و از طریفی نیز او را عریان می خواندند چرا که او از تعلقات دنیا دل بریده بود. در لرستان لقب بابا را به پیران و مرشدان اهل حق می دهند. محل زندگی بابا طاهر شهرهمدان بوده است و وی در زمان حیات خود بسیار سرشناس نبود. بعدها به دلیل خودسازی، کرامت و بریدن از مالیات نامش بر سر زبان ها افتاد. در اشعار او می توان، عشق به خداوند، طبیعت و انسانیت را به وضوح دید.

و اما برگردیم یه سراغ خود آرامگاه باباطاهر عریان؛ این ینا از ابتدا این گونه نبوده است و به مرور زمان به شگل کنونی رسیده است. در طول تاریخ به دلیل تخریب و بازسازی تغییرات زیادی در آن بوجود آمده است. مقبره ی اصلی بنا را متعلق به دوره ی سلجوقی می دانند. در قرن ششم بود که بر روی این بنا گنبدی هشت ضلعی آجری بر روی قبر این شاعر بزرگ ساخته شد. این گنبد به مرور زمان تخریب شد و به خرابه ای تبدیل شد. بعدها در زمان رضاخان بود که این شهرداری همدان مامور احداث بنای جدید برای این آرامگاه شد. در این بازسازی ها بود که یک لوح مربوط به قرن هفتم هجری کشف شد و اکنون این لوح در موزه ی هنر باستان قرار دارد. این کاشی حاوی آیاتی از قرآن مجید با خط کوفی می باشد. ساخت این آرامگاه تا مدتی متوقف ماند و اما سرانجام در سال 1329 دوباره به ساخت آن اقدام کردند. با همت انجمن آثار ملی و شهرداری همدان در سال 1344 پروژه ی این آرامگاه کلید خورد. طراحان پروژه، مهندس هوشنگ سیحون و مهندس محسن فروغی بودند. آنها طرح آرامگاه را در سال 1349 به پایان رساندند. طرح آن آنچه می باشد امروزه می توانید ببینید.

معماری این مجموعه بدین صورت می باشد که آرامگاه در مرکز میدانی مستطیل شکل و سرسبز قرار دارد. این ساختمان را نیز می توان نمونه ای از سبک معماری پست مدرن محسوب کرد. چرا که طرح آن تلفیقی از معماری قرون هفتم و هشتم و معماری حال حاضر می باشد. زیربنای مجموعه را در حدود 8965 متر مربع تخمین زده اند. این بنا ویزگی بسیار جالب و معروفی که دارد، گنبد فیروزه ای و منشوری شکل آن می باشد. ساخت این آرامگاه را بر قاعده ای هشت ضلعی و بالای تپه ای کم ارتفاع ساخته اند و در سقف آن از کاشی کاری معرق به طرز ماهرانه ای بهره گرفته شده است. ارتفاع ساختمان به 20.35 متر و از که خیابان در حدود 25.30 متر می باشد. ساختمان اصلی آرامگاه ابعادی برابر 10 در 10 دارد و سآن را به منشورهایی پوشانده اند. اگر ساختمان را نگاه کنید می بینید که در نمای آن سنگ سفید مرغوبی به کار برده اند. آرامگاه تعداد 8 ستون گرانیتی دارد و در سقف آن نیز از سنگ گرانیتی استفاده شده است. در قسمت قطعه ی سنگ مزار ، کف و پله های این آرامگاه نیز از سنگ حجاری شده استفاده شده است. البته در ساخت آن از کلاف های بتنی استفاده شده است و بدین گونه استحکام بنا تضمین شده است. پی سازی این آرامگاه نیز با سنگ و آهک و عایق کاری ماهرانه انجام شده است. دیواره های بنا به شکل مثلث های متساوی الساقین می باشند که در نوع خود از لحاظ طراحی معماری بی نظیر می باشند. در کل می خواستند ساختمان بیانگر این باشد که اینجا جایی خوب برای آرامش ابدی می باشد.

در ایام نوروز اینجا را غرفه هایی جالب در بر می گیرد که انواع سوغاتی ها را بهترین هزینه ها می توانید تهبه کنید. ساعات بازدید از 8:30 صبح تا 19:30 می باشد و مدت پیشنهادی بازدید را 1 ساعت می توان در نظر گرفت. هزینه های بازدید نیز بسیار پایین می باشد اما برای اتباع ایرانی و غیر ایرانی تفاوت دارد! سطح هزینه ها در اینجا ارزان می باشد و دسترسی با حمل و نقل عمومی و همچنین خودروهای شخصی امکان پذیر می باشد.

آرامگاه بوعلی سینا

آرامگاه بوعلی سینا در کشور ایران، شهر بسیار زیبای همدان قرار دارد. این استان در سمت غرب کشور قرار دارد و از نظر جذب توریست و گردشگر داخلی و خارجی در سال های اخیر بسیار عملکرد موفقی داشته است. البته همدان از تاریخ و پیشینه ای طولانی برخوردار می باشد و در واقع پایتخت تاریخ و تمدن ایران به حساب می آید. آرامگاه بوعلی سینا بکی از این آثار گرانبها می باشد که درون خود شهر همدان قرار دارد و یکی از آثار پست مدرن به حساب می آید که توسط معمار قدر ایران استاد هوشنگ سیحون طراحی شده است. بوعلی سینا یکی از دانشمندان ایرانی بوده است که مقبره ی وی اکنون در همدان قرار دارد. بوعلی سینا حکیم، فیلسوف، طبیب و دانشمند بزرگی بود که در جهان به او لقب امیر پزشکان را داده اند. بعد از اینکه این حکیم چشم از دنیا فرو می بندد در همدان برای آرامگاهی می سازند. از ویژگی های فوق العاده ی آن دسترسی بسیار آسان است. این آرامگاه در داخل شهر قرار دارد و یک نشانه شهری به حساب می آید. این روزها از آرامگاه بعنوان نمادی از شهر همدان یاد می شود. این آرامگاه در یکی از میدان های اصلی این شهر به همین نام قرار دارد و از خیابان های اطرف قابل مشاهده است.

در مورد خود سازه ی آرامگاه بوعلی سینا می توان گفت ستون های بلندی دارد که جنس آنها از سنگ گرانیت می باشد. این ساختمان بسیار بلند است و در کنار آن که قرار می گیری عظمت و شکوه آن را کشف خواهید کرد. مساحت زمینی که این بنا در آن ساخته شده است حدود 3090 متر مربع می باشد و زیربنای اصلی بنا در حدود 1792 مترمربع تخمین زده شده است. نام آرامگاه بوعلی سینا، در تاریخ 21 اردیبهشت سال 1476 با شماره 1869 در فهرست آثار ملی ثبت شد و امروزه بعنوان یکی از جاذبه های گردشگری همدان معرفی می شود. در کنار این، آرامگاه معروف استر و مردخای را نیز می توانید بازدید کنید.

این ساختمان را می توان به طور کامل یک نمونه معماری پست مدرن در شهر همدان به حساب آورد. این بنا به دو سبک ایران باستان و ایران پس از اسلام ساخته شده است. در واقع برای ساخت این آرامگاه، استاد سیحون از بنای برج قابوس الهام گرفته است اما تغییرهایی در مصالح و فرم و تناسبات آن داده است و آن را کاملا مدرن و امروزی ساخته است. باغچه هایی نیز در محوطه ی این آرامگاه وجود دارند که نمونه هایی از باغ ایرانی می باشند. آب نمایی نیز در داخل مجموعه قرار دارد که ایده گرفته شده از خانه های سنتی ایرانی می باشد. از تفاوت هایی که میان برج قابوس و آرامگاه بوعلی وجود دارد این است که تعداد ستون ها در گنبد قابوس ده ستون اما در آرامگاه ابن سینا دوازده تا می باشد. و دلیل آن هم نشانگر دوازده دانشی می باشد که بوعلی سینا به آن مسلط بوده است. دومین تفاوت که میان این دو ساختمان وجود دارد و بسیار در موفق بودن آرامگاه بوعلی تاثیرگذار بوده است این است که فاصله ی میان ستون ها در گنبد قابوس بسته و متصل هستند اما در آرامگاه بوعلی این فاصله باز است و دید از میان ستون ها فراهم شده است. از نظر ابعاد نیز البته این دو ساختمان با هم تفاوت دارند. می توان گفت آرامگاه بوعلی تقریبا نصف ابعاد گنبد قابوس می باشد.

حال می توانیم به قسمت های مختلف این آرامگاه بپردازیم. اولین قسمت مقبره ها هستند. وقتی که وارد قسمت پایین که مقبره ها هستند شدید مقبره ی این سینا را می بینید که در کنار او مقبر ه ی ابوسعید دخدوک نیز در سمت چپ مقبره ی وی قرار دارد. همچنین مقبره ی ابوالقاسم عارف قزوینی نیز در جلوی در ورودی در مقابل خیابان بوعلی قرار دارد و می توانید از آن نیز دیدن کنید. دومین المان در این مجموعه تندیس و مجسمه ی بوعلی سینا می باشد. البته در نسخه های قیمی، کتاب ها و در کتابخانه های این دانشمند بزرگ ایرانی تناقض هایی وجود دارد و هیچ سند قابل قبولی مبنی بر تصویری واضح از بوعلی سینا در ست نمی باشد. اما با تحقیقاتی گسترده که بر روی شناخت این شخصیت ایرانی از سال 1338 انجام شد توانستند به تصویری تقریبی از وی برسند. و این چهره در بیست و یکمین جلسه ی هیات موسسین انجمن آثار ملی نیز به تصویب و موافقت رسید. بعدها این انجمن از استاد مسجمه ساز بزرگ، استاد اولحسن صدیقی خواستند که با توجه به تصاویر نیمرخ و تمام رخی که از بوعلی به وی داده اند، مسجمه ی استاده ی این دانشمند گرانقدر را بسازد تا در کنار آرامگاه او، آن را نصب کنند.

این ساختمان از آن لحظه که از دور می بیند جذابیت و نمایش خود را شروع می کند. و البته تنها سازه ی بنا تمام آنچه نیست که شما می توانید بازدید کنید. در داخل این بنا، کتابخانه ای نفیس قرار دارد که در جوار آرامگاه شیخ و تالار شمالی قرار دارد. در این کتابخانه تعداد 649 جلد کتاب قرار داشت و از آن بعنوان قرائت خانه ی ابوعلی سینا یاد می شد تا اینکه در سال 1329 بیانیه ای به زبان های مختلف دنیا منتشر شد و از جامعه ی علمی دنیا خواسته ش تا در تکمیل این کتابخانه نفیس همکاری کنند. اکنون تعداد 8000 جلد کتاب خطی و چاپی نفیس در غرفه های این کتابخانه وجود دارند که مروبط به بوعلی سینا و شعرا و نویسندگان همدانی می باشد. حدود تعداد 30 جلد از این کتاب ها خطی هستند و 590 جلد نیز به زبان های انگلیسی، فرانسوی، آلمانی و ... می باشند. حتما در بازدیدهایتان از این کتابخانه بازدید کنید.

از دیگر قسمت های این بنا، موزه ی بوعلی سینا می باشد. سکه ها، سفال ها، برنزی جات و سایر اشیای کشف شده در این موزه به نمایش درآمده اند. این موزه از سال 1330 در تالار جنوبی این بنا قرار دارد. یکی از جالب ترین چیزهایی که دراین موزه وجود دارد عکسی از جمجمه ی بوعلی سینا می باشد که ظاهرا در هنگام تخربب مقبره ی قدیمی وی گرفته شده است. از ویژگی های جالب این مجموعه سرسبز بودن و زیبا بودن محوطه می باشد و در نوع خود یک تفرجگاه به حساب می آید و بسیاری اوقات برای پیاده روی و پرسه زدن به آنجا می روند.

این بنا همه روزه از ساعت 8:30 تا 17:00 باز می باشد. البته در روزهای تعطیل رسمی بسته می باشد. بهای بلیط نیز بسیار کم می باشد. در حدود 4 تا 5 هزار تومان. دسترسی به اینجا با سواری شخصی و حمل و نقل عمومی از بسیاری از جاهای شهر امکان پذیر می باشد. اتوبوس های درون شهری در کنار این بنای بسیار زیبا توقف خواهند کرد.

معرفی گنبد سلطانیه زنجان

در شهر سلطانیه از قرن هشتم هجری ساختمانی عظیم و باشکوه بر جای مانده است که تاریخ شناسان و هنرمندان آن را یکی از پر هیبت ترین بناهای معماری اسلامی ایران می شناسند. شهر سلطانیه پیش از اینکه به عنوان پایتخت در نظر گرفته شود، به عنوان چراگاهی برای حیوانات و اردوگاهی برای سربازان سپاه بود، تا آنکه در شروع قرن هشتم هجری ارغون - از پادشاهان دوره ایلخانیان - تصمیم می گیرد در این محدوده، شهری جدید بنا نهد. ارغون ابتدا ساخت حصاری برای شهر را آغاز می کند که از مهمترین بخشهای شهرسازی در آن دوران محسوب می شد. در ادامه با آژانس مسافرتی چهارفصل همراه باشید تا در مورد این بنا بیشتر بدانیم.

اما با مرگ او، فعالیت ساخت بنا متوقف می شود. بعد از او، دو  پسرش یعنی غازان و اولجایتو، به ترتیب به فرمانروایی می رسند. در زمان حکمرانی پسر دوم اولجایتو، فعالیت ساخت شهر جدید سلطانیه از نو از سر گرفته می شود. اولجایتو در اوایل قرن هشتم هجری ۷۰۴-۷۱۳ دستور می دهد تا زبده ترین صنعتگران و معماران و هنرمندان را از سراسر ناحیه حکومتی اش به سلطانیه آورند تا عملیات بنای شهر هر چه مستحکم تر و باشکوه تر از سر گرفته شود. بر اساس متون تاریخی طرح و نقشه شهر توسط خواجه رشیدالدین فضل الله، وزیر دانشمند دوره ایلخانی کشیده شد.

نقشه اصلی شهر دارای ساختمان های متعدد با کاربری های متعدد مذهبی و غیر مذهبی همچون مسجد، مدرسه، بازار، کاروانسرا،کاخ، بیمارستان (دارالشفا)، خانه های مسکونی و برج و بارو بود که در میان حصاری به شکل مربع احاطه شده بودند. شهر خیلی زود به ساختمان های باشکوهی مزین شد و حتی صدر اعظم های اولجایتو همچون خواجه رشیدالدین، و تاج الدین علیشاه هم ساختمان های فراوانی در درون حوزه شهر احداث کردند و سرانجام بعد از چندین دهه ساختمان سازی، در سال ۷۱۰ هجری ساخت شهر به اتمام رسید و اولجایتو به خاطر اتمام آن جشنی باشکوه به پا کرد و نام شهر را سلطانیه نهاد. سلطانیه در این زمان اهمیت زیادی پیدا کرد و تبدیل به یکی از شهر های مشهور دوره ایلخانیان شد. به طوری که تاریخ نویسان، چون حمدالله مستوفی نوشته اند، بعد از تبریز اصلی ترین شهر در ایران سلطانیه بود. شهر باشکوه سلطانیه بعد از انحطاط ایلخانیان و مرگ ابوسعید، تدرجا از شکوهش کم شد. جهانگردان اروپایی مانند کلاویخو، شاردن، تاورنیه، فلاندن و موریه از این شهر دیدن کرده و تمام آنها در حین حال که به توصیف زیبایی شهر، نقشه و بناهای آن پرداختند از مجموعه بناهای سلطانیه تصویر باشکوهی ارائه داده اند.

با شکوه ترین، مستحکم ترین و عظیم ترین بنای شهر سلطانیه گنبد سلطانیه یا مقبره اولجایتو است. گنبد سلطانیه ساختمانی است به شکل هشت ضلعی که طول هر ضلع آن هفده متر و دارای گنبدی عظیم به قطر دهانه 5 / 2۵ متر و ارتفاع آن ۴۸ متر است. این ساختمان در طبقه همکف شامل هشت ایوان، (چهار ایوان بزرگ و چهار ایوان کوچک است و مسسیر طی کردن تا رسیدن به طبقات بالا از راه ایوان های کوچک فراهم آمده است. ایوانها دارای روزنه هایی است که نور را به داخل ساختمان هدایت می کنند. طبقه دوم ساختمان از ایوانهای خارجی تشکیل شده است. مساحت پایه های هشتگانه گنبد سلطانیه حدود پنجاه متر مربع و مصالح بکار رفته در ساخت این پایه ها آجر و گچ و آهک در نظر گرفته شده است.

گنبد بر روی سه فیلپوش برپا شده و سبک معماری دو پوش پیوسته است؛ همچنین دارای هشت گلدسته بر فراز هشت وجه بنا است. فضای گنبد از چهار ورودی بزرگ و چهار ورودی کوچک تشکیل شده است. همچون بسیاری از ساختمان های دوره ایلخانی، گنبد سلطانیه هم دارای تزیینات کم نظیری است. پوشش تزیینی هم بر روی وجه خارجی و هم وجه داخلی بنا کار شده است که در دو دوره زمانی اجرا شده اند. تزیینات دوره اول شامل آجرکاری، گچبری و کاشی کاری است و در بخش های داخلی بنا به طور مجزا و در بعضی قسمت ها پیوسته اجرا شده است. دوره دوم تزیینات، بیشتر شامل گچبری با نقش و طرح های هندسی و در بعضی بخش ها در قالب کتیبه هایی حاوی آیات قرآنی است.

یکی از چشم نوازترین بخش های تزیینی، نقوش کار شده در زیر گنبد است که در عرض شش متر، به شکل یک ردیف کاربندی در قسمتی که گنبد بر روی فیل پوش ها استوار مانده، اجرا شده است. برخی از این کتیبه ها درون نقوش هندسی، مانند مربع و لوزی قرار داده شده اند.

در قسمت جنوبی گنبد خانه و بالای سردابه، ساختمانی به شکل مستطیل جانمایی شده که با نام تربت خانه شناخته می شود. ورودی این قسمت از ضلع جنوبی گنبد خانه میسر است که در درون خود محرابی را جای داده که با گچبری تزیین شده است. بعلاوه کتیبه هایی به خط کوفی و ثلث در قسمت های مختلف تربت خانه قرار گرفته است. در زیر تربت خانه زیر زمینی است که با تعدادی پله از وجه جنوبی گنبد خانه به تربت خانه راه دارد.

جاذبه های تاریخی شهر همدان

شهر همدان و حومه ی آن بیش از 1752 مورد آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی دارد که از بسیار اهمیت خاصی دارند. جالب است بدانید 1004 مورد از این آثار در فهرست میراث ملی ایران به طور رسمی مورد ثبت واقع شده اند.  همدان از گذشته مهد تمدن و شهر نشینی وبده است و وجود شهر هگمتانه نیز بر اثبات این موضوع دلالت دارد. همدان در واقع یک منطقه ی حاصل خیز در مرکز غرب ایران است و همچنین باید بدانید داین شهر از ماه سپتامبر تا می بسیار سرد است و در این زمان در مناطق مرتفع این شهر به شدت بارش برف را شاهد خواهیم بود. همدان منطقه ای چند فرهنگی که جمعیت آن را بیشتر از فارسی زبانان، کردها، لرها و ترک ها تشکیل می دهند. با استناد بر یک افسانه، شهر همدان به وسیله ی پادشاه جمشید که یک اسطوره بود کشف در زمان گذشته کشف شد. در ادامه قصد داریم مناطق گردشگری تاریخی این شهر را معرفی و مورد بررسی قرار دهیم، پس اگر شما نیز می خواهید با این شهر تاریخی بیشتر آشنا شوید به شما پیشنهاد می کنیم که با ادامه ی این مقاله ما را همراهی کنید.

1- ابن سینا، نابغه ی شرق

این عمارت در واقع آرامگاه فیلسوف و دانشمند معروف یعنی شیخ الریس ابن سینا است که روی یک بنای قدیمی در سال 1951 توسط سازمان میراث ملی ایران ساخته شد. طراحی این مکان توسط معمار معروف هوشنگ سیحون برنامه ریزی شد. این اثر در سال 1997 با شماره ی 1869 در کتابخانه ی ملی ایران به ثبت رسید. در سال 2008 بخشی از این ساختمان به موزه ی پزشکی تعلق گرفت. جالب است بدانید هم اکنون بیش از 30 نمونه از گیاهان پزشکی، نسخه ی استفاده از آن ها به صورت نسخه ی دست نویس و کتاب های چاپ شده که از آثار بو علی سینا گرفته شده و همچنین شمار زیادی از ابزار پزشکی اولیه از جنس گل و شیشه در این محل نگه داری می شوند.

2- مقبره ی بابا طاهر

طغرل بیک ابوطالب ( بعد از میلاد 1063 – 993) یکی از پرطرفدار ترین و بزرگ ترین خاندان های تاریخ ایران و دوران اسلام بوده است. این خاندان فرزندی به نام بابا طاهر داشتند که در سال 1000 میلادی در سر زمین ماد به دنیا آمد و به یکی از اساطیر تاریخ ایرا تبدیل شد. بابا لقبی است که به کسانی داده می شود که پیروان آزاد دارند. و عریان هم نامی بود که برای از بین بردن نگرش های دنیوی به آن داده بودند. بابا طاهر حدودا 85 سال زندگی کرد و زندگی خود را وقف عشق به درویشی و تواضع کرد که این ها نیز راه و روش زندگی اسطوره ها بود. همچنین وی نام خود را با دو بیتی هایی که می سرایید در تاریخ ایران و از همه مهم تر ادبیات همدان جاودان کرد. مقبره ی بابا طاهر در بالای یک تپه در شمال همدان قرار دارد. برای چند قرن اخیر این مقبره چندین بار تخریب و سپی دوباره ترمیم و بازسازی شد. در واقع قدمت مقبره ی بابا طاهر به زمان حکومت سلجوقی بر می گردد.

3- مجسمه ی شیر سنگی

یکی دیگر از آثاری که از زمان حکومت پادشاهان گذشته در ایران باقی مانده است، مجسمه ی سنگی شیر است که به عنوان شیر سنگی نیز شناخته شده است. همدان در آن زمان محل پادشاهی حکومت ماد ها و در تابستان ها محل فرمانروایی هخامنشیان بوده است. با این وجد هنوز هم از آن دوره آثاری بر جای مانده است و این مجسمه نیز یکی از مهم ترین آن آثار است. در زمان حکومت ماد ها و هخامنشیان، ساخت این مجسمه ها بسیار اهمیت داشت زیرا آن ها به جادو اعتقاد داشتند و بر این باور بودند که این مجسمه می تواند بلایا و فاجعه ها را از این شهر دور سازد. همچنین جالب است بدانید این موضوع به صورت کتبی در کتاب ابن فقیه همدانی هم به شکلی بیان شده است.

4- مسجد جامع همدان

این مسجد یکی از ساختمان هایی است که از دوره ی قاجار باقی مانده است و ساخت آن در سال 1253 صورت گرفت. مسجد جامع همدان ورودی های متعددی دارد. شبستان اصلی این مسجد 55 عدد ستون دارد. این عمارت با شماره ی 1733 در 26 مارس سال 1973 در فهرست بناهای تاریخی به ثبت رسید.

5- غار علی صدر

این سیستم غار-رود خانه ای در 70 کیلومتری همدان قرار گرفته که به صورت معمول 1 روز از سفر را بهتر است به آن اختصاص دهید. این منطقه یکی از مناطق محبوب ایرانی از نظر توریست ها است. تورهای گردش به این غار بین 45 تا 90 دقیقه به طول می انجامد. به شما پیشنهاد می کنیم برای لذت بردن از این منطقه سعی کنید از رفتن به این محل در آخر هفته ها دوری کنید و به راهنمایتان در این محل انعام بدهید.

6- تپه های هگمتانه

دیدن کوه های دور از بالای این تپه به خصوص در اواخر بعد از ظهر بسیار لذت بخش است. اما دیدگاهی که باستان شناسان نسبت به این محل دارند و آن ها را هیجان زده می کند دیدن یک شهر باستانی از ماد ها و هخامنشیان است. بخش های کوچکی از این منطقه در طی قرن گذشته به ویژه در دهه ی 1990 حفاری شده است. همچنین جالب است بدانید یک موزه ی کوچک در اطارف این منطقه وجود داد. همچنین دو کلیسای کوچک که در حال حاضر جزئی از دانشگاه همدان هستند نیز در این محل وجود دارد. پس بعد از دیدن ان تپه های می توانید از جاذبه های دیدنی که در اطراف آن قرار گرفته نیز نهایت لذت را ببرید.

7- گنج نامه

گنج نامه که به معنای کتاب با ارزش است. این نام به دلیل حکاکی های موجود روی سنگ های کانی شکل که در گذشته این گونه عقیده داشتند که در واقع سر نخ مرموزی برای رسیدن به گنج های ماد ها هستند، گذاشته شد. این شهر  حدودا 8 کیلومتر از مرکز شهر همدان فاصله دارد و همچنین ورودی آن در کوه های بزرگ الوند قرار دارد. به شما پیشنهاد می کنیم برای رفتن به این منطقه از خیابان شریعتی یک ماشین سواری بگیرید و به آرامگاه استر و مردخای نیز سر بزنید. شایان ذکر از که کرایه ی این منطقه با سواری حدودا 3 هزار تومان برای شما هزینه خواهد داشت که به نسبت پیمودن این مسافت طولانی مقرون به صرفه است.