ایتالیا
جزیره بورانو در ونیز
جزیره بورانو در ونیز دقیقا همان جایی است که بسیاری از گردشگران آن را اولویت های خود قرار می دهند. جزیره ای که به خاطر خانه های رنگارنگ و دوست داشتنی اش در دل همه ی بازدیدکنندگان خود جای باز می کند. این جا شهرتی جهانی دارد هم به لحاظ بافت بسیار دلنشینی که دارد و هم صنعت توربافی که در این جا برپا می باشد. به احتمال بسیار زیاد، سما نیز عکس هایی از این منطقه ی بسیار زیبا را دیده اید، جزیره ای که حال و هوای متفاوتی با دیگر قسمت های شهر ونیز دارد. این جزیره خلوت و آرام تر از ونیز است. می توانید سفر یک روزه ی فوق العاده ای به بورانو داشته باشید. پیشنهاد ما این است که یک یا دو شب را در این جزیره بگذرانید مخصوصا اگر تمایل دارید جنبه ی دیگری از زندگی در شهر رویایی ونیز را داشته باشید. این جزیره یک ساعت با ونیز فاصله دارد و با قایق می توانید از ونیز به اینجا بیایید. در گذشته اینجا محل اقامت ماهی گیران ونیزی بوده است و برای اینکه بتوانند در شب خانه های خود را راحت تر پیدا کنند، آنها را به این رنگ های بسیار زیبا رنگ آمیزی کرده اند. همین کار آنها این جزیره را به یکی از خواستنی ترین قسمت های ونیز تبدیل کرده است.
در مورد تاریخچه ی این جزیره می توان گفت، از دوران امپراطوری روم آثاری در اینجا کشف شده است اما در حالت کلی قدمت این جزیره را به قرن ششم میلادی نسبت داده اند. گفته شده است که این جزیره توسط مردمی بنا شد که از شر مهاجمان متخاصم به اینجا پناه آورده بودند. بعدها در دهه ی اول قرن شانزدهم این جزیره به سبب پیدایش صنعت نو توربافی به شهرت بسیاری رسید. زن هایی در اینجا وجود داشتند و دارند که برای قرن ها در حال توربافی ظریف بوده اند و از سراسر اروپا طرفداران زیادی را به خود جذب کرده بودند. البته این حرفه برای مدت کوتاهی در دهه ی اول قرن هجدهم از رونق افتاد اما بعدا در قرن نوزدهم دوباره احیا شد. امروزه نیز این جزیره همچنان به مشهور بودن خود ادامه داده است اگرچه که شمار توربافان کم شده است.
همانطور که گفته شد ویژگی بارز این جزیره، خانه های رنگی روشنی است که در امتداد کانال های پر از قایق قرار گرفته اند. همانطور که گفتیم این رنگ آمیزی ها به ماهی گبران کمک می کرده است که در هوای بارانی و مه آلود بتوانند خانه های خود را پیدا کنند. اهالی این منطقه عاشق رنگ های روشن بوده اند و با این رنگ ها، محدوده ی خانه های خود را مشخص می کرده اند. می توان گفت که صنعت اصلی در جزیره ی بورانو گردشگری است. دهکده ای آرام را در این جزیره خواهید دید که حدود 2000 سکنه دارد. مسافرانی که از بورانو بازدید می کنند اقدام به خرید تور می کنند و در کانال ها و خانه های رنگارنگ این جزیره به گردش و عکاسی می پردازند.
برای اینکه گشت و گذارهای شما راحت تر باشد و قسمت های مختلف بورانو را شناخته باشید در اینجا دیدنی های این جزیره را به شما معرفی می کنیم.
-خیابان گالوپی: گالوپی، نام خیابان اصلی این جزیره است که در امتداد این خیابان، شیرینی فروشی ها، مغازه های فروش سوغاتی، فروشگاهها، کافه ها و رستوران ها قرار دارند. بیشتر توریست ها در حول و حوش این خیابان حضور دارند. اگر به دنبال آرامش و خلوتی بیشتری هستید از اینجا فاصله بگیرید. میدانی تحت همین عنوان نیز در اینجا واقع شده است که در اطراف آن نیز مغازه های زیادی را خواهید یافت.
-توربافی: همانطور که گفتیم، صنعت اصلی در این منطقه توربافی می باشد. البته در میان آنها تورهای تقلبی کشور چین را نیز خواهید دید گه با قیمت کمتری به فروش گذاشته می شوند. حتی کوچک ترین سایزهای تورهای اصلی به هفته ها وقت برای کامل شدن نیاز دارد و به هیچ وجه قیمت آنها پایین نخواهد بود. بعنوان مثال یک رومیزی کاری است از گروهی از زنان که به مدت یکسال بر روی آن کار کرده اند. شما می توانید تورهای اصل و با کیفیت را از فروشگاه مارتینا ویدال (Martina Vidal) پیدا کنید. جایی که به مدت 4 نسل است که مشغول تورهای اصیل بورانو می باشد. در اینجا شاهد فعالیت توربافی زنها نیز خواهید بود. قیمت این تورها به هیچ وجه پایین نیست، حتی کوچکترین دستمال سفره ی این جزیره معادل 45 یورو قیمت دارند.
-برج کج بورانو: در این جزیره یک برج کج نیز قرار دارد. این برج در گذشته ناقوس کلیسایی قرن پانزدهمی بوده است. می توان گفت اینجا مکان مناسبی برای عکاسی است. بله، برج پیزا تنها برج کج جهان نیست، این برج در جزیره ی بورانو نیز بسیار دیدنی و زیبا است.
-مجسمه ی بالداساره گالوپی: بالداساره گالوپی در واقع نام آهنگساز ایتالیایی اهل بورانو است. بعدها رمیجو باربارو (Remigio Barbaro) اقدام به ساخت مجسمه ی این فرد می کند. شما حتی می توانید از خانه ی این هنرمند نیز که در خیابان ترانووا (Terranova) قرار دارد دیدن کنید.
-چاه آب ایسترین: قدمت این چاه به سال 1588 برمی گردد. اما همچنان آب تمیز و گوارایی در خود دارد.
-سه پل: البته که یک پل در اینجا وجود دارد اما دارای سه کانال است و سه خیابان زیبای بورانو را به هم متصل می کند. اینجا را می توان یکی از رویایی ترین نقاط بورانو به حساب آورد.
-خانه بپی: خانه ی بپی (Bepi) یکی از رنگارنگ ترین خانه های بورانو است. حتما از آن بازدید کنید.
-لا پسکاریا وچا: اگر به تماشای غروب آفتاب از بالای تالاب ونیز علاقه دارید اینجا بهترین نقطه برای تماشا است.
برای اقامت و ماندن و غذا خوردن نیز گزینه های متعدد و بسیار مناسبی در اینجا برای شما وجود دارد. غذاهای دریایی خاص و فوق العاده ای را در اینجا تست خواهید کرد. یکی از مشهورترین گزینه ها برای غذا خوردن رستوران تراتوریا آل گاتو نرو (Trattoria Al Gatto Nero) است. نمای این رستوران آبی نیلگون و پاستای آنجا مشهور است. در اطراف میدان اصلی نیز بسیاری جاهای دیگر برای غذا خوردن وجود دارند.
برای ماندن نیز خانه های ارزان قیمتی در بورانو وجود دارند. تنها هتل این جزیره نیز کازا بورانو (Casa Burano) است. در این هتل اتاق های لوکس و مدرنی وجود دارند. البته نسبت به خانه های رنگارنگ مقداری متفاوت می باشد. البته حواستان باشد تمام شب را داخل هتل نگذرانید. به اطراف کانال ها بروید. مردم محلی شب ها بیرون می آیند. نما و حال و هوای متفاوتی از بورانو را در شب تجربه خواهید کرد.
برای دسترسی به این جزیره نیز باید گفت دو انتخاب دارید. که همانطور که میدانید، بورانو یک جزیره است؛ بنابراین، یکی از روش ها، تاکسیهای گرانقیمت دریایی است و دیگر راه رسیدن به این جزیره رفتن قایق شمارهی ۱۲ در بندر فوندامنت نووه (Fondament Nove) است که هر نیم ساعت یکبار حرکت میکند.
بهترین جاذبه های گردشگری ونیز
همانطور که می دانید این شهر جاذبه های گردشگری بسیاری دارد. اگر برای بازدید از این شهر می روید بهتر از برای دیدن تمام جاذبه های گردشگری این شهر حداقل بین 2 تا 4 روز در این شهر اقامت داشته باشید تا زیبایی-های این شهر را به طور کامل مورد بازدید قرار دهید. ونیز یکی از شهر های توریستی است که معماری منحصر به فرد و خاصی دارد.
این شهر پر از جاذبه های گردشگری است و به همین علت هنگامی که به این شهر سفر می کنید انتخاب اینکه از کجا بازدید را آغاز کنید برایتان بسیار سخت خواهد بود. شاید بهترین کار این باشید که ساعاتی را به پرسه زدن در اطراف شهر بپردازید تا ببینید که مسیر شما را به سمت کدام یک از جاذبه ها سوق می دهد. مهم نیست که این گشت و گذار شما را به چه سمتی می کشاند، همیشه پیدا کردن راهی به سمت Piazza San Marco و Grand Canal کار راحتی است. بیشتر جاذبه های گردشگری که شما در این شهر مشاهده می کنید در اطراف این دو مکان برجسته قرار گرفته اند.
در ادامه قصد داریم مکان های دیدنی و جاذبه ها برجسته ی گردشگری ونیز را برایتان برشمردیم. اگرچه که این جاذبه ها بسیار زیاد هستند اما در این مقاله سعی بر این بوده تا بهترین های این جاذبه ها برایتان دسته بندی شود. پس اگر شما هم قصد سفر به این شهر را دارید و میخواهید مکان های تفریحی ونیز را بیشتر بشناسید با ادامه ی مقاله با ما همراه باشید.
1- St. Mark's Basilica
شماره ی اول این لیست به کلیسای سنت مارک تعلق می گیرد. این کلیسا یکی از جذابترین مکان های دیدنی شهر ونیز است. همچنین این محل به عنوان بهترین کلیسای این شهر هم شناخته شده است. این مکان در گذشته عبادتگاه شخصی دوج بوده است که طراحی آن به دوران بیزانتین برمیگردد. موزاییک هایی که در سقف و کنار های این کلیسا به چسم می خورد نشان از هنر موزاییک سازی آن دوران دارد. همچنین درست روبه روی این مکان میدان سنت مارک قرار دارد که این میدان هم یکی از جاذبه های گردشگری شهر ونیز به شما می آید. این کلیسا حتماً برای بازدید پیشنهاد می شود.
میدان سنت مارک به عنوان دومین محل زیبا و گردشگری در ونیز انتخاب شده است. این میدان بزرگترین میدان موجود در این شهر است که معماری خاص و منحصر به فردی دارد که این میدان را به سه بخش تقسیم کرده است؛ اما بیشتر از معماری جذابی که دارد، این شهر به عنوان سالن هال شهر ونیز به شمار می آید، مردم این شهر در این محل یکدیگر را ملاقات می کنند، قهوه می نوشند، با یکدیگر به گفتوگو می پردازند، قدم می زنند و همچنین دوستان جدید پیدا می کنند. البته نکته ی حائز اهمیت در این بخش این است که تور های بومی برای نشان دادن محل های مختلف این شهر نیز در همین میدان تشکیل می شوند. همچنین در این مدان می تواند کافه های مدرن و فروشگاه های بسیار شیک پیدا کنید و ساعات خوشی را در این منطقه برای خود رقم بزنید.
3- قلعه ی دوج (Palazzo Ducale) و پل آه (Bridge of Sighs)
رتبه ی سوم این فهرست به قلعه ی دوج و پل آه اختصاص داده می شود. این مکان ها گردشگران را از نظر معماری و سایز مکانی تحت تأثیر قرار می دهد. قلعه ی قدمی دوج به زمان سلطنت او برمی گردد. اتاق ها و عتیقههای قدیمی که در این قلعه باقی مانده ناخودآگاه شما را به آن دوران می برد و باعث می شود که حس کنید همچنان در دوران سلطنت دوج زندگی می کنید. همچنین باید بدانید بلیت های این محل حدوداً 19 پوند قیمت دارند و حتی می توانید آن ها را به صورت آنلاین از قبل رزرو و سفارش دهید.
و اما در باره ی پل آه همانگونه که از نامش پیداست، در گذشته هنگامی که زندانیان را به از زندان به محل دیگر انتقال می دادند، هنگام عبور از این پل آن ها حق این را داشتند که روی این پل بایستند و برای دقایقی مناظر اطراف را نگاه کنند. این پل تنها قسمتی از ونیز بود که در راه ورود و خروج به سلول می توانستند ببینند. به شما پیشنهاد می کنیم از این پل حداقل برای یک بار هم که شده دیدن کنید زیرا کاملاً ارزش وقت گذاشتن را دارد.
4- کانال گرند (Grand Canal)
بزرگترین کانال ونیز گرند نام دارد، این کانال از بین شهر و همچنین چهار مورد از رمانتیک ترین پل های شهر ونیز عبور می کند. با واگن سوار شدن برای عبور از این کانال فرصت این را خواهید داشت که بهترین منظره ی کانال گرند را با هزینه ی پایین ببینید.
5- Ponte di Rialto و San Polo
به محض عبور از کانال گرند اولین چیزی که مشاهده می کنید پل زیبا و رمانتیک Rialto است که البته به آن Rivus Altus و یا کرانه ی مرتفع نیز میگویند. این پل در سال 1588 ساخته شده است و قدمت زیادی دارد، بعد از گذشت تقریباً 150 سال این پل همچنان مثل روز اول پا برجاست و مغازه ها و خیابان های شلوغی در اطراف آن قرار گرفته-اند. این پل یکی از مکان های مورد علاقه ی توریست ها برای عکاسی است. سالانه عکاسان و توریست های زیادی به این منطقه می آیند تا هم از زیبایی های منظره ی آن لذت ببرند و هم عکس های زیبایی از خود پل و یا قایق هایی که معمولاً زیر این پل قرار گرفته اند بگیرند. در انتهای این پل کلیسای San Bartolomeo را مشاهده می کنید که بسیار به سان مارکو (San Marco) نزدیک است.
در طرف دیگر این پل زیبا و قدیمی سوپرمارکت های شلوغی قرار گرفته اند. این مغازه ها جایی هستند که رستوران های خوب و همچنین سرآشپزان ماهر از آن ها خرید می کنند. پس اگر قصد خرید مواد غذایی دارید میتوانید اطمینان داشته باشید که از یکی از بهترین سوپرمارکت های ونیز در حال خرید کردن هستید. همچنین در اطراف این پل می توانید رستوران هایی با کیفیت غذایی مناسب پیدا کنید و با خیال راحت بعد از یک گشت و گذار طولانی در سطح شهر از مناظر اطراف لذت برده و غذا نوش جان کنید.
6- TEATRO LA FENICE
این کمان مشهورترین سالن اپرا واقع در ونیز است که اخیراً دوباره باز شده است. همچنین این محل بهترین جا برای آشنا شدن با فرهنگ مردم ونیز است. اگر در گردش در سطح شهر و دیدن جاذبه-های اطراف خسته شده-اید، گرفتن بلیت و رفتن به این سالن اپرا می تواند برایتان تجربه ی فوق العاده ای را رقم بزند و حال و هوایتان را تغییر دهد. البته باید این را در نظر بگیرید که قیمت بلیت برای هر نفر 10 پوند است. شما همچنین می توانید از قبل محل نشستن و بلیت خود را به صورت آنلاین از سایت این سالن رزرو کنید تا هنگام ورود به این اپرا با بلیت های تمام شده رو به رو نشوید. همچنین مطمئن باشید بازدید از این سالن اپرا در ونیز برای شما تجربه ی متفاوتی را به همراه خواهد داشت.
همه چیز درباره ی کلیسای جامع فلورانس (2)
این کلیسا یکی از ساختمان های سبک گوتیک است که در ایتالیا واقع شده است. این کلیسا در منطقه ی Santa Maria del Fiore واقع شده است. طراحی این کلیسا توسط Arnolfo di Cambio، معماری که در ارائه ی طرح های مذهبی بسیار ماهر بود، ساخته شده است و ساخت و ساز این کلیسا در سال 1367 به اتمام رسید. جالب است بدانید داخل این کلیسا از مرمرهای رنگی ساخته شده که جذابیت این کلیسا را چند برابر کرده است.
این کلیسا یکی از جاذبه های گردشگری ایتالیا است که همه ساله عده ی زیادی را به خود جذب کرده و مردم از اقسام نقاط دنیا برای دیدن این کلیسای قدیمی به ایتالیا سفر می کنند. اگر شما هم یکی از طرفداران ساختمان های قدیمی و همچنین کلیسا ها هستید به شما پیشنهاد می کنیم هنگام سفر به ایتالیا حتما برای یک بار هم که شده از این کلیسا دیدن کنید. این کلیسا یکی از متفاوت ترین کلیسا های سبک گوتیک به همراه معماری جذابی دارد یکی از معروف ترین کلیساها در سطح جهان است. در ادامه با ما همراه باشید تا بیشتر با کلیسای فلورانس آشنا شویم و حقایق جالبی را درباره این کلیسا و تاریخ آن کشف کنیم.
ساخت کلیسای جدید در کنار کلیسای قدیمی فلورانس
در اواخر قرن 13 ام فرمانداران شهر فلورانس با این حقیقت رو به رو شدند که این شهر در مقابل شهر های دیگر کلیسای مناسبی برای عبادت و انجام مراسم های مذهبی ندارد هرچند که دیدن این حقیقت که این کلیسا در حال تحلیل رفتن است برای این فرمانداران بسیار ناخوشایند بود. علاوه بر این موارد کلیسای فلورانس برای این شهر که به سرعت در حال پیشرفت و رشد بود بسیار کوچک بود. در ابتدا تصمیم گرفته شد که کلیسای جدیدی در محل کلیسای قبلی ساخته شود. در حقیقت ای کلیسا در کنار کلیسای قدیمی بنا نهاده شد. اما بعد ها کلیسای قدیمی فلورانس به طور کامل تخریب شد.
این کلیسا 153 متر طول و 90 متر عرض دارد. این کلیسا به عنوان بزرگ ترین کلیسای قرون وسطا شناخته شده است و در حال حاضر ظرفیت این را دارد که 30 هزار نفر در آن حضور داشته باشند. این ساختمان محدودیت هایی که برای ساخت وجود داشت را به طور کامل از بین برد. جالب است که بدانید سبک اصلی این کلیسا گوتیک است اما گنبد این عمارت به سبک رنسانس ساخته شده است.
گنبد این کلیسا
جالب ترین و عجیب ترین بخش این کلیسا در واقع گنبد زیبای آن است. این گنبد به ظاهر بسیار بزرگ است و اگر بخواهیم گنبد کلیسای فلورانس را با سایر گنبد هایی که در سال 1881 ساخته می شدند مقایسه کنیم، بزرگ ترین آن ها می باشد. معمار این کلیسا یعنی Arnolfo di Cambio علاقه مند بود تا این گنبد بسیار بزرگ باشد و به همین شکل هم برنامه ریزی کرد و هرچقدر از زمان طراحی اش می گذشت حس جاه طلبی اش بیشتر می-شد و ابعاد گنبد این کلیسا را همچنان بزرگ و بزرگ تر می کرد.
مشهورترین جاذبه های گردشگری فلورانس
جاهای زیادی است که در شهر فلورانس می توان از آن دیدن کرد. در روز دوم و سوم مسافرت خود تازه به این موضوع پی می برید که این شهر جاذبه های گردشگری بسیار زیادی دارد و وقت برای دیدن آن ها بسیار کم است. البته که این موضوع کاملا هم صحیح است ولی ما به شما پیشنهاد می کنیم که سعی نکنید خیلی سریع همه ی جاذبه های گردشگری این شهر را در مدت کوتاه ببینید زیرا نمی توانید از زیبایی هر کدام از این جاذبه های گردشگری به اندازه ی کافی لذت ببرید. توصیه ی ما به شما این است که چند مورد از این مکان های دیدنی و جاذبه های گردشگری را انتخاب کنید و در زمان بازدید از آن ها نهایت لذت را ببرید و بهترین خاطرات را در شهر فلورانس برای خود رقم بزنید.
برای این که بتوانید بهتر تصمیم بگیرید که کدام یک از منطقه ها بروید در ادامه ی این مقاله فهرستی برایتان از جاذبه های گردشگری و کار هایی که در مدت اقامت خود در فلورانس می توانید انجام دهید تهیه کرده ایم. پس اگر می خواهید به این شهر زیبا و کهن سفر کنید پیشنهاد ما این است که ادامه ی مقاله را حتما دنبال کنید.
1- کلیسای Santa Maria del Fiore
یکی از مکان های محبوب و معروف شهر فلورانس این کلیسای قدیمی است. این کلیسا از سال 1296 شروع به ساخت کرد اما تا سال 1436 کامل نشده بود. سرامیک های به کار رفته در بیرون آن رنگ های صورتی، سبز و سفید دارند همچنین داخل این کلیسا مجسمه های شگفت انگیز و زیبایی وجود دارد که می تواند شما را ساعت ها سرگرم کند.
این مکان در قرن 11 ام ساخته شد و یکی از قدیمی ترین ساختمان های فلورانس به شمار می آید. بیرون این ساختمان از مرمر های سفید و سبز ساخته شده است و دارای سه در زیبای برنزی است. معروف ترین این در ها دروازه ی بهشت (Gates of Paradise) نام دارد.
3- برج ناقوس (The Campanile)
این برج همچنان با نام Piazza del Duomo شناخته شده است و معماری آن توسط Giotto di Bondone انجام شده است. این ساختمان در سال 1334 ساخته شد. متاسفانه معمار این ساختمان قبل از اینکه بتواند این ساختمان را تکمیل کنید از دنیا رفت. این ساختمان همچنین دارای 414 پله است که اگر بتوانید همه ی آن ها را بالا بروید هم منظره ی زیبای شهر را می بینید و هم می توانید گنبد و مناطق اطراف فلورانس را به خوبی مشاهده کنید.
این پل قدیمی در سال 1345 ساخته شد و اولین پل موجود در شهر فلورانس به شمار می آید. این پل در طول رودخانه ی آرنو (Arno River) ساخته شده است و تنها پلی است که از قرون وسطا تا به کنون سالم مانده است. این پل همیشه بسیار شلوغ است و مغازه های طلا و جواهر فروشی قدیمی همچنان در اطراف آن وجود دارند. از روی این پل شما منظره ی زیبایی از رود آرنو را مشاهده خواهید کرد.
همه چیز در مورد مجسمه داوود در فلورانس ایتالیا
مجسمه دیوید یک شاهکار از دوره رنسانس است که با استفاده از سنگ مرمر بین سال های 1501 و 1504 توسط هنرمند ایتالیایی میکل آنژ ساخته شده است. دیوید مجسمه مردی است که دارای 5.17 متر ارتفاع بوده و به حالت ایستاده قرار گرفته است. این مجسمه نشان دهنده قهرمان کتاب مقدس دیوید است که موضوع مورد علاقه در هنر فلورانس می باشد. مجسمه داوود در ابتدا به عنوان یکی از مجسمه های پیامبران مورد بازدید قرار گرفت. این مجسمه در امتداد شرقی کلیسای فلورانس قرار گرفته بود.
بعدها در میدان عمومی شهر در خارج از پالازو ویکوو محل حکومت مدنی در فلورانس در تاریخ 8 سپتامبر 1504 به نمایش گذاشته شد. مجسمه داوود در سال 1873 به گالری دل فلورانس نقل مکان کرد و سپس در محل اصلی با یک ماکت جایگزین شد. به دلیل ماهیت قهرمانانه که مجسمه داوود نماینده آن بود پس از مدتی این مجسمه نماد دفاع از آزادی های مدنی در جمهوری فلورانس که یک کشور مستقل با شهروندان دولتی بود نام گرفت. چشم های دیوید با چراغ های چشمک زن هشدار دهنده روشن شده و به سمت رم چرخانده شدند.
1- تاریخچه
تاریخ این مجسمه به قبل از شروع کار میکل آنژ در سال های 1501 تا 1504 باز می گردد. پیش از مشارکت میکل آنژ، ناظران اداره آثار باستانی کلیسای فلورانس که عمدتاً از اعضای گروه نفوذی بودند قصد داشتند مجموعه ای از دوازده مجسمه عهد عتیق بزرگ برای حمایت از کلیسای جامع طراحی کنند. در سال 1410 دوناتلو نخستین مجسمه را ساخت. مجسمه هرکول نیز هم چنین با رنگ قرمز مایل به قهوه توسط فلورنتین مجسمه ساز در سال 1463 سفارش داده شد و تحت هدایت دوناتلو ساخته شده است. اپرا در سال 1464 برای تکمیل پروژه خود مشتاق بود و اگوستینو را برای ساخت مجسمه دیوید انتخاب کرد.
یک قطعه بزرگ از سنگ مرمر از یک معدن در شهر کارارا در آلپ آپوان در شمال توسکانی خریداری شد. اگوستینو شروع به شکل دادن به پاها، تنه، ریز کردن برخی از بخش ها و احتمالا سوراخ بین پاها کرد. پس از آن ارتباط او با این پروژه به دلایل نامعلوم متوقف شد. قرارداد روسلینو نیز پس از آن فسخ شد و سنگ مرمر به مدت 26 سال دست نخورده باقی ماند و در معرض دید در کارگاه کلیسای جامع قرار گرفت. این یک نگرانی بزرگ برای مقامات اپرا بود.
زیرا این قطعه سنگ مرمر بزرگ نه تنها گران بود، بلکه مقدار زیادی از کار و مشکل حمل و نقل را برای فلورانس به دنبال داشت. در سال 1500 فردی از کارکنان کارگاه های کلیسای جامع این قطعه سنگ مرمر را یک شکل خاص از سنگ مرمر به نام دیوید نامید. او داوود را به شدت ناراحت و در حالت اندوهگین توصیف کرد. یک سال بعد، اسناد نشان داد که کلیسا متعهد به یافتن یک هنرمند است که می تواند این قطعه سنگ مرمر بزرگ را به کاری هنری تبدیل کند.
آنها دستور دادند تا سنگی را که سنگ غول پیکر نامیده بودند به صورت ایستاده قرار دهند به طوری که یک کارشناس بتواند درباره این کار نظر بدهد و آن را بررسی و مشکل را بیان کند. لئوناردو داوینچی و دیگران با هم مشورت کردند و میکل آنژ که تنها 26 سال داشت توانست اپرای را متقاعد کند که توانایی انجام این کار بزرگ را دارد. در 16 اوت سال 1501 میکل آنژ قرارداد رسمی خود را با کلیسا برای انجام این کار بست. یک ماه پس از آن که قرارداد با او بسته شد کار را آغاز کرد. او شروع به حک کردن مجسمه در اوایل صبح 13 سپتامبر کرد. او بیش از دو سال روی این مجسمه عظیم کار کرد.
در تاریخ 25 ژانویه 1504 زمانی که مجسمه نزدیک به تکمیل شدن بود، مقامات فلورانس اذعان داشتند که این احتمال وجود دارد تا مجسمه به بیش از شش متر برسد و به سقف کلیسا صدمه برساند. آنها یک کمیته تشکیل شده از 30 شهروند فلورانس ایجاد کردند که بسیاری از هنرمندان مطرح را شامل می شد. این کمیته باید تصمیم می گرفت که یک محل مناسب برای مجسمه داوود فراهم کند. در حالی که 9 مکان مختلف برای مجسمه داوود مورد بحث قرار گرفت، اکثریت اعضای شورا بین دو محل به اتفاق رسیدند. یکی از گروه ها که به رهبری جولیانو دا سانگالو و توسط لئوناردو و پیرو دی کیموو پشتیبانی می شد اعتقاد داشت که با توجه به نواقص موجود در سنگ مرمر مجسمه داوود باید زیر سقف لوجیا دی لانزی در پیازا سیگنوریا دللا قرار بگیرد.
گروه دیگر معتقد بود که باید در ورودی شهر پیازو دلا قرار بگیرد. نظر دیگر که توسط بوتیکلی پشتیبانی می-شد این بود که مجسمه باید در کلیسای جامع یا نزدیک آن قرار بگیرد. در ژوئن سال 1504 مجسمه داوود در کنار ورودی پالازو ویکوو قرار گرفت. مجسمه داوود جایگزین مجسمه برنز جودیت و هولوفرنس که تمثیل مقاومت قهرمانانه بوند شد. چهار روز طول کشید تا مجسمه را از فاصله نیم کیلومتری کارگاه میکل آنجلو به محل نصب بردند.
2- حفاظت از مجسمه داوود
در طول جنگ جهانی دوم مجسمه داوود در آجر قرار داده شد تا از آسیب بمب های هوایی در امان باشد. در سال 1991 پای مجسمه داوود توسط یک مرد با استفاده از چکش آسیب دیده بود. نمونه هایی که از این حادثه به دست آمد به دانشمندان کمک کرد تا تعیین کنند که سنگ مرمر مورد استفاده در ساخت این مجسمه از چه منطقه ای تهیه شده است.
سنگ مرمر مورد استفاده در این مجسمه شامل بسیاری از حفره های میکروسکوپی است که این حفره های میکروسکوپی باعث می شوند تا مجسمه سریع تر از نمونه های دیگر خراب شود. برخی از کارشناسان مخالف استفاده از آب برای تمیز کردن مجسمه بودند چرا که معتقد بودند استفاده از آب می تواند منجر به آسیب دیدگی مجسمه شود. تحت هدایت فرانکا فلتی، مونیکا آیممان و ریچاردین پارنیگونینی بازرسان ارشد وظیفه ترمیم کردن مجسمه را بر عهده گرفتند. در سال 2008 طرح های بسیار زیادی برای تثبیت مجسمه از آسیب های ناشی از بازدید گردشگران پیشنهاد شد.
دیوید از سال 1873 در نمایشگاه گالریا دلای فلورانس قرار گرفته است. علاوه بر کپی از مجسمه داوود در اندازه کامل که در مقابل پالازیو قرار دارد، یک نسخه برنزی از پیتزال میکل آنژو به نیز در فلورانس چشم می-خورد. مجسمه گچی داوود نیز در موزه ویکتوریا و آلبرت دارای یک برگ انجیر گچی است نیز نمایش داده شده است. برگ انجیر در پاسخ به شوخی ملکه ویکتوریا در اولین بازدید او از مجسمه داوود است که به خاطر برهنگی مجسمه ایجاد شده است. قبل از بازدید از ملکه با استفاده از دو قلاب روی مجسمه قرار داده شده بود.