چرا تک فرزند ها اغلب خیلی حفاظت می شوند؟(بیش تیماری)

چرا تک فرزند ها اغلب خیلی حفاظت می شوند؟(بیش تیماری)

ما در دنیایی زندگی می کنیم که اخبار ترسناک زیادی را می شنویم. این ترس توسط برنامه های خبری، وقایع ترسناکی که در شهر و محله مان از این و آن میشنویم، صحبت هایی که با دوستان و همسایه ها داریم و ... بیست و چهار ساعته وارد خانه های ما می شود، برنامه های که نه آغاز دارند و نه پایان، برنامه هایی که انواع مختلف وقایع ناراحت کننده را گزارش می دهند: حملات تروریستی، جنگ ها، رکورد اقتصادی، دزدی و قتل و...ما به فرزندانمان دایما اخظار می دهیم که با غریبه ها حرف نزنید، تمام وقت و از همه طرف مواظب آنها هستیم.

گرچه منطقی است که جانب احتیاط را بگیریم تا این که بعدا تاسف نخوریم، اما هر قدر هم که بخواهیم، نمی توانیم امنیت صد درصد تک فرزند خود را تضمین کنیم، حتی اگر  این کار را هم بتوانیم انجام دهیم، تا کی خواهیم توانست که آن را ادامه دهیم؟ اکثر والدین خود را افرادی می دانند که سخت تلاش می کنند تا مقصد و سرنوشت بچه خود را مشخص سازند، اما والدین بچه های تک فرزند با مشکل حفظت بیش از حد فرزند مواجه هستند. از آن جایی که رابطه آنها با تک فرزند خود بسیار صمیمی است، تصور می کنند که دخالت در تمامی جنبه های زندگی تک فرزند خود امری طبیعی و بخشی  از رابطه آن هاست، بنابراین در خانواده های تک فرزند میل بالایی برای بیش تیماری بچه وجود داد، که این بیش تیماری می تواند برای تک فرزند به یک نقص تبدیل شود و نگذارد که آن ها به صورت طبیعی رشد کنند، به شیوه ای که با تجارب خود و تا حدی با آزمون و خطا رشد کنند. به جای اینکه بیش تیمار باشیم، باید به بچه خود تکنیک هایی را آموزش دهیم که بتواند مسائل را به شیوه ای منطقی تشخیص و تفکیک کند، به عنوان مثل؛ اعتماد به نفس لازم را در او پرورش دهیم تا نهایتا بتواند به عنوان فردی توانمند در اجتماع زندگی کند. مساله این است که یادگیری تک فرزند ما فقط با تصمیمات خوب نیست، بلکه درک پیامد های تصمیمات بد نیز منجر به یادگیری می شود. این مساله به خصوص برای والدین تک فرزند بیش تر مصداق دارد، زیرا نمی توانند شاهد اشتباه تک فرزندی شوند که خیلی روی آن سرمایه گذاری کرده اند.