هند | کشور هندوستان | भारत गणराज्य

• آکشاردام در هند
• معبد آکشاردام
• همه چیز در مورد آکشاردام
• سومین معبد بزرگ هندوستان

آکشاردام در هند

آکشاردام در هند، معبدی باشکوه در قلب پایتخت هند، یعنی دهلی نو که سالانه تعداد عظیمی گردشگر از آن دیدن می کنند. به محض ورود به این معبد، شکوه و ظرافت معبد تمام وجودت را دربرمی گیرد. قریب به 70 درصد بازدیدکنندگان به دهلی به قصد رفتن به این معبد به اینجا می آیند. هند یک کشور پر رمز و راز، رنگارنگ و دارای تاریخی جذاب می باشد. همین مساله در بسیاری از بناهای قدیمی آن نیز به نمایش درآمده است. از نظر بزرگی، معبد آکشاردام سومین معبد بزرگ در هندوستان می باشد. ساخت معبد آکشاردام را در سال 2000 شروع کرده اند و در سال 2005 به طور رسمی گشایش یافت. معنای لغوی کلمه ی آکشاردام، جایگاه مقدس خدایان می باشد.

اینجا معبد مقدس هندوها می باشد. مکانی روحانی  مقدس که در ساخت و طراحی آن سعی شده چهره ای از معماری سنتی و بومی هند به نمایش درآید. برای همین تحقیقات گسترده ای بر روی معماری بناهای هندی در بین قرن های 8 تا 12 میلادی انجام گرفت. در سال 1968 طرح و نقشه ی معبد توسط ماهاراج یوگیجی در نظر گرفته شده بود.  یوگیجی در نظر داشت که در کنار رودخانه ی یامونا، معبدی بسازد. چند بار برای ساخت این معبد تلاش شد اما موفق نشدند تا اینکه در سال 1971 یوگیجی از دنیا رفت. بعدها در سال 1982 ماهاراج پراموخ سووآمی تلاش کرد طرح وی را عملی کند. این طرح به سازمان رشد و توسعه ی دهلی داده شد. در جلسات برگزار شده، مناطق مختلفی برای معبد پیشنهاد می شد اما اصرار بر این بود که مکان آن همان حاشیه ی رود یامونا باشد.

سال شروع ساخت این پروژه، 2000 بود و در طی مرحله ی ساخت گروهی از 8 راهب هندو بر پروژه نظارت می کردند. خاک اطراف رودخانه بستری مناسب برای پی ریزی و فونداسیون نبود. فلذا حدود 4.6 متر شن و ماسه ا میلگرد ترکیب شد و 1.5 متر بتن بر روی آنها ریخته شد. تعداد 5 میلیون آجر پخته شده نیز ارتفاع ساختمان را تا 6.6 متر بالا برد و با مقداری بتن دوباره روی آن پوشانده شد. این فرایند زمین زیربنای معبد بود. ارتفاع معبد آکشاردام 43 متر است و طول و عرض آن به ترتیب 109 و 96 متر می باشد. طرح های بسیار زیبا و استادانه ای بر روی این بنا حک شده اند. تصاویری همچون اشکال مختلف گل ها، جانوران، رقصندگان، نوازندگان و خدایان. یکی از سبک های معماری هندی که «ماهارایشی واتسو» می باشد در ساخت این معبد به کار رفته است.

مصالح به کار رفته در نما ماسه سنگ صورتی راجستانی و مرمر کاررا ایتالیایی می باشد. گفته شده است برای افزایش طول عمر ساختمان معبد آکشاردام، هیچ گونه سازه آهنی در این بنا بکار نرفته است. در این معبد تعداد 234 ستون با حکاکی های زیبا، 9 گنبد و 20000 پیکره از افراد مقدس دین هندو وجود دارند که در نوع خود آمار و حجم بالایی می باشد. در قسمت های مختلف معبد، پیکره های فیل به ابعاد واقعی دیده می شود که نشانگر احترام و نقش پررنگ فیل در تاریخ هندوستان می باشد. به طور کلی 148 فیل به وزن 3000 تن در ساخت معبد به کار گرفته شده اند.  توجه داشته باشید که در زیر گنبد اصلی یک پیکره ی 3.5 متری قرار دارد که متعلق به « سوآمیناران» می باشد کسی که معبد به او اختصاص دارد. تمام پیکره ها در این معبد با استفاده از پنج فلز و مطابق با آیین و سنن هندوها ساخته شده اند.

در پروسه ی ساخت این بنا، حدود 11 هزار استادکار و کارگر بر روی بنا کار کرده اند. علاوه بر اینها، تعداد بسیار زیادی از کشاورزها و بانوان محلی در ساخت این پروژه همکاری کرده اند و به ازای آن دستمزد کسب کرده اند. در این پروژه بیش از 6000 تن سنگ رس از راجستان به این محل آورده اند. برش های اولیه سنگ ها توسط ماشین ها انجام شد و بعد حجاری و کنده کاری ها را با دست انجام داده اند. در نهایت، نمای معبد از ماسه سنگ صورتی است و تمام مجسمه های داخل بنا از طلا و روکش طلا ساخته شده اند.

بخش های دیدنی و مهم این معبد، سوآگاتام، معبد، آبیشک مندپ، نمایشگاههای هنری، آبنمای آهنگین و باغ های موضوعی می باشد. برای رفتن به این معبد می توانید از ایستگاه مترو، فرودگاه و قطار استفاده کنید. اگر از مترو خارج شدید به سمت راست حرکت کنید، پس از 100 متر، به سمت راست بپیچید و پس از 250 متر از ورودی شماره یک آکشاردام وارد معبد شوید. از فرودگاه نیز با استفاده از خط نارنجی به ایستگاه دهلی نو بروید. بعد در این ایستگاه خط خود را عوض کرده و سوار خط زرد شوید. سپس در ایستگاه راجیو چوک پیاده شوید و دوباره خط خود را عوض کنید. سوار خط آبی مترو شوید و در ایستگاه آکشاردام پیاده شوید. با قطار نیز در ظرف 40 یا 45 دقیقه می توانید به این معبد برسید. آدرس دقیق این معبد، هند، دهلی نو، نویدا مور می باشد. ساعات بازدید از بنا، سه شنبه تا یکشنبه از ساعت 9:30 تا 18:30 می باشد. به یاد داشته باشید دوشنبه ها معبد تعطیل است. هزینه ی ورود به معبد رایگان است اما برای ورود به نمایشگاهها 170 روپیه و برای ورود به آبنما باید 30 روپیه پرداخت کنید. تلفن تماس نیز +91 11 43 44 2344 می باشد.

فراموش نکنید! قبل از مسافرت های خود به هر کشوری حتما از قبل لیست جاذبه های دیدنی، محل های اقامت و غذا خوردن را چک کنید.

• کاخ میسور در هند
• دومین جاذبه ی گردشگری هند
• همه چیز در مورد میسور هند
• کاخ میسور کجاست

کاخ میسور در هند

کاخ میسور (Mysore Palace) در هند، یکی از بی نظیرترین بناهای تاریخی این کشور به حساب می آید. کشوری که در خود جاذبه های فوق العاده ای هم به لحاظ انسان ساخت و قدمت و هم به لحاظ طبیعی و بکر دارد. همانطور که می دانید هند در میان سواحل طلایی اقیانوس هند تا قله های پوشیده از برف رشته کوه هیمالیا ادامه دارد و همین باعث شده شما بتوانید از سواحل، جاذبه های تاریخی، حیات وحش و غارهای بی نظیر آن بازدید کنید و در این زمینه ها حرف های زیادی برای شما دارد. کاخ میسور یکی از این دیدنی ها می باشد که اقامتگاه خاندان سلطنتی میسور بوده است. ساخت این بنا را در سال 1897 آغاز کرده اند و در سال 1912 به اتمام رسانده اند.

قابل توجه شما که در هند، کاخ های زیادی وجود دارد اما کاخ میسور در صدر تمام آنها قرار گرفته و پس از تاج محل، معروف ترین جاذبه ی گردشگری هند به حساب می آید. این کاخ در شهر میسور قرار دارد و این شهر از دیرباز ارزشی اقتصادی و سیاسی داشته است و از زمانی که یکی از حاکمان آن در برابر استعمار مقاومت های زیادی از خود نشان داده بود، اهمیت دوچندان یافت. کاخ میسور نیز در این شهر سبب شده به قطبی گردشگری و پرطرفدار در میان مردم تبدیل شود. این کاخ البته یک اقامتگاهی رسمی برای یکی از خانواده های سلطنتی هند بوده و حتی مهمانی ها و مراسم هایی در آن برگزار می شده است. کاخ میسور بازسازی و گسترش یافته ی یک کاخ قدیمی تر می باشد که در سال 1897 در آتش سوخت. سپس ساخت و سازی جدید در سال 1912 کامل شد و در سال 1940 نیز به گسترش بیشتر مکان پرداختند. و اکنون این بنا پس از تاج محل هندوستان، یکی از معروف ترین جاذبه های گردشگری هند است که میانگین سالانه بازدید آن به 3.5 میلیون نفر می رسد.

در مورد خود شهر میسور می توان گفت، طبیعتی سرسبز و زیبا دارد و بسیاری نیز برای طبیعت گردی و مناظر زیبای آن پای به این شهر می گذارند. مردم این شهر بسیار مهمان نواز و مهربان هستند، از میان آنها، 60 تا 65 درصد را هندوها، 20 تا 30 درصد را مسلمانان و حدود 10 درصد را مسیحی ها تشکیل می دهند. مردم شهر میسور به زبان محلی کانادا صحبت می کنند، البته که اکثر آنها زبان هندی و انگلیسی را نیز می دانند. بیشتر ماههای سال، میسور آب و هوایی بهاری دارد. اگر دقیق تر بخواهیم بگوییم، ماههای ژوئن تا نوامبر هوا بیشتر بارانی و ابری، دسامبر تا فوریه، کمی سرد و مارس تا ژوئن نیمه گرم است. نکته بارز این شهر، کاخ های بسیار و در عین حال مشهور آن می باشد و علاوه بر این کاخ ها جاذبه های گردشگری دیگری در این شهر وجود دارد.

تاریخچه ی کاخ میسور هم داستان جالبی دارد. ابتدا این کاخ را با نام Amba Vilas می شناختند و آن زمان هم یکی از مشهورترین کاخ های میسور بود. در سالهای 1399 تا 1947 محل حاکمیت خانواده ی سلطنتی میسور بود. ساختمان این کاخ توسط یکی از معروف ترین معماران بریتانیایی به نام  ایروین ساخته شد. ساختی که در سال 1912 به اتمام رسید. بسیاری از مردم معماری این کاخ را به سبک گوتیک می دانند اما آثار معماری هندو و مصالح هندی در این بنا نیز در عین حال مشهود می باشد.

اما قبل از بازدید خود از این بنا حتما موارد زیر را مرور کنید:

-برای ورود به کاخ میسور، اجازه ی عکسبرداری به گردشگران داده نشده است.

-در بازدید خود از این کاخ، حتما کفش های خود را در بیاورید.

-در طول ماههای سپتامبر و اکتبر، جشنواره ی به نام داسارا در این کاخ برگزار می گردد که در آن تعداد 10000 لامپ در کاخ میسور روشن می شوند. این یک ویوو و چشم انداز بی نظیر و با شکوه از کاخ است. می توانید زمان سفر خود را یا این واقعه ی سالانه تنظیم کنید تا شاهد این صحنه و جشن باشید.

قرار است در کاخ میسور چه چیزهایی را بازدید کنید؟ به کاخ که وارد شدید چهار دورازه ی انحصاری به سوی باغی بزرگ را در روبه روی خود خواهید دید. یک دنیا زیبایی در این جا به روی شما گشوده شده است. دروازه ی جنوبی کاخ، مخصوص گردشگران است و قبل از ورود باید بلیط خود را تهیه کنید. مهمترین قسمت های کاخ میسور عبارتند از: سالن Ambavilas، Durbal، صندلی فیل 84 کیلویی از طلا، گالری چهره ها و Kalyana Mantapa. این موارد از برجسته ترین دیدنی های کاخ است اما تمام آنها نیست. اتاق های این کاخ در نهایت دقت و زیبایی تزیین شده اند. به گونه ای که انگار هر کدام جداگانه برای خود کاخی هستند. در اطراف و محوطه ی این کاخ، 12 معبد از قرن های 14 تا 20 میلادی وجود دارد که می توانید در کنار بازدید خود از کاخ، از آنها نیز دیدن کنید.

سالن دوربال (Durbal) سالنی بوده که درآن عموم مردم مورد پذیرایی قرار می گرفتند و با آنها دیدار می شده است. جشن های عمومی کاخ را در این سالن برگزار می کرده اند. فضای داخلی این کاخ، صورتی، زرد و فیروزه ای رنگ است و ستون های متقارنی دارد که بر روی هرکدام از آنها نقاشی هایی کشیده شده است.

بخش Ambavilasa نیز مشابه سالن قبلی می باشد با این تفاوت که در تزیینات سقف و ستون های آن از طلای بیشتری استفاده کرده اند. و اما سالن Kalyana Mantapa جایی بوده است که از آن همواره برای مراسم های ازوداج استفاده می کرده اند. این جا یک سالن هشت ضلعی با سقفی گنبدی شکل است که ستون هایی به رنگ طلایی نیز در آن وجود دارند.

آمار بازدید از این بنا در سال 3.5 میلیون نفر و در روز 10000 نفر می باشد. این یعنی اینکه قرار است به مکان شلوغی سفر کنید. به یاد داشته باشید این کاخ در تمام روزهای هفته از ساعت 10 صبح تا 17:30 باز می باشد. هزینه های ورودی برای بزرگسالان 40 روپیه، کودکان 10 تا 18 سال 20 روپیه و برای زیر ده سال رایگان می باشد. توریست های خارجی هزینه ای معادل با 200 روپیه خواهند داشت. برای خرید بلیط باید به دروازه ی جنوبی کاخ بروید. نورپردازی که از آن صحبت کردیم در روزای جمعه، تعطیلات ملی و همینطور جشنواره های ملی از ساعت 7 تا 7:45 به نمایش درمی آیند. این کاخ در قلب و مرکز شهر میسور قرار دارد پس برای دسترسی خود نگران نباشید. به طریق مختلف می توانید از شخصی گرفته تا وسایل عمومی، خود را به این مجموعه برسانید.

• مشهورترین مساجد هند
• مسجد حاج علی
• مسجد جامع دهلی
• زیارتگاه حضرت بال

مشهورترین مساجد هند

کشور هند، سرزمینی است که در آن ادیان و مذهب های مختلف وجود دارد. یکی از شناخته شده ترین این ادیان دین مبین اسلام می باشد. از مکان های معروف و مهم مسلمانان مساجد آنها می باشد. هنر و دقتی که در ساخت مساجد بکار می رود، همواره مورد شگفتی و تحسین بازدیدکنندگان بوده است. چرا که در کشورهاب مختلف به نوعی مختلف اما در عین حال متحد به این هنر و ساختمان پرداخته اند. اکنون تعدادی از مشهورترین و بهترین مساجد هند را به شما معرفی خواهیم کرد. حتما در مسافرت خود به هند از این مساجد نیز بازدید کنید.

-مسجد حاج علی، بمبئی: این مسجد یکی از جاذبه های توریستی شهر بمبئی است. معماری باشکوه مسجد حاجی علی به گونه ای است که آن را ساکت و خلوت کرده و برای بسیاری از مردم ماوای امنی شده است. روزانه بازدید های زیادی به صورت محلی و غیره در این بنا صورت می گیرد. در نمای این ساختمان از سنگ های مرمر سفید تراشیده شده است و این سنگ ها به گونه ای تراش خورده اند که در برابر امواج دریا مقاومت زیادی دارند. در این مسجد مقبره ی پیرحاجی بخاری قرار دارد. خود مسجد در یک جزیره ی کوچک در دریای عرب قرار گرفته است. در این مسجد به روی تمام مردم باز می باشد. حتی افراد غیرمسلمان نیز می توانند به این مسجد وارد شوند. در میان مردم افسانه هایی وجود دارد، که در گذشته یک قدیس صوفی به این مکان پای گذاشته است. زمان باز بودن این مسجد همه روزه از ساعت 6 تا 10 شب می باشد. برای ورود به این مسجد قرار نیست هزینه ای پرداخت کنید.  برای رسیدن به این مسجد می توانید از حمل و نقل عمومی و خطوط راه آهن استفاده کنید. تاکسی ها، قطارها و اتوبوس های زیادی برای رسیدن به این ماکن در نظر گرفته شده است. از این طریق می توانید به در ورودی این مسجد برسید و سپس بقیه مسیر را پیاده روی کنید. اگر از قطار استفاده می کنید، بهتر است از خطوط ماهالاکسمی و بمبئی مرکزی (خط غربی)، و یا بایکولا (خط مرکزی) استفاده کنید.

-مسجد جامع دهلی: مسجد جامع یا جامای دهلی از بزرگترین و مهمترین این مساجد به حساب می آید. این بنا را امپراطور مغول، شاه جان ساخته است. حیاط بزرگی که این بنا دارد می تواند تعدادی برابر با 25000 زائر را در خود جای دهد. سقف این مسجد را سه گنبد خاص و بسیار زیبا پوشانده اند. کف مسجد را نیز سنگ های مرمر سیاه و سفید کار کرده اند. مسجد جامع هند، سه دروازه ی بزرگ و چهار گلدسته دارد. ارتفاع این گلدسته ها 4 متر می باشد و هر کدام از اینها پنج طبقه و بالکن های مختلف دارند. معماری بنا نیز از بناهای اسلامی گرفته شده است. این مکان مذهبی در تمام روزهای هفته و از ساعات هفت صبح تا دوازده ظهر و از ساعت یک و نیم ظهر تا شش و نیم عصر باز است. برای ورود به این مسجد نیز هزینه ای پرداخت نخواهید کرد. اما اگر قصد عکسبرداری از این بنا را دارید باید 200 روپیه ی هندی پرداخت کنید. این مسجد از قدیمی ترین مساجد کل هند به شمار می رود. این مسجد در سمت غرب قلعه ی سرخ هندوستان قرار دارد. ایستگاه مترو، دسترسی این مسجد را امکان پذیر کرده است. بعد از مترو می توانید با ریکشا به این مسجد بروید.

• آرامگاه همایون در هند
• مقبره ی همایون
• معماری هندی-ایرانی
• همه چیز در مورد مقبره همایون

آرامگاه همایون در هند

آرامگاه همایون در هند، شاهکاری هنری که در آثار جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. بنایی که همزاد پنداری زیادی با معماری بناهای ایرانی دارد. همایون نسبت به دیگر پادشاهان مغول از نظر خصوصیات فرهنگی و مردمی به فرهنگ و اصول ایرانی نزدیکی بیشتری داشت. پادشاهی که مادرش ایرانی بود و ملکه ی خود را نیز از ایران انتخاب کرد. همسر همایون، زنی متدبر از دیار ایران بود. در زمان جنگ های خود، همایون پیروزی هایش را وامدار ایران بوده است. همایون علاقه ی زیادی به ایران و فرهنگ ایرانی داشت حتی زبان دربار خود را فارسی کرد. قاب توجه شما که همایون دیوان شعری به زبان پارسی دارد. بنای آرامگاه همایون نیز نشان و منشایی ایرانی دارد. ترکیبی از هنر و معماری اصولی ایران و هند که در ظاهر و باطن و جزییات بنا کاملا مشهود می باشد.

می توان گفت، مقبره ی همایون در زیر گنبد، محوطه ای دارد که آن را از فضای زیر گنبد سلطانیه الهام گرفته اند. دلیل این تشابه این است که در همایون در زمان بودنش در ایران از گنبد سلطانیه دیدن کرده و بسیار آن را تحسی برانگیز و زیبا توصیف کرده است. معماری و طراحی گنبد سلطانیه برای همایون جالب توجه بوده است. برای ساخت مقبره ی همایون، حمیده بانوبیگم، همسر همایون دستور داد که آن را در طی 8 سال بسازند. معمار این بنا، محمدبن میرک غیاث الدین بود که طراحی مقبره را طوری انجام داد که مقبره در وسط باغی قرار می گرفت و باغ به چهار بخش اصلی تقسیم می شد. هر کدام از این بخش ها نیز توسط کانال به 36 بخش دیگر تقسیم می شدند.

این بنا در قرن های 17 تا قرن نوزدهم ماوا و جایگاه مقابر کودکان همایون و دوستان و همراهان او بود. در کنار این ها چند تا از امپراطوران مغول نیز به خاک سپرده شده اند. با گذشت زمان به این بنا، عنوان گورستان سلسله ی مغول را داده اند. در کنار تمام این ها می توان گفت، آرامگاه همایون، اولین آرامگاه در کل شبه قاره ی هند می باشد. مقبره ی همایون بر روی سکویی قرار دارد. ارتفاع این سکو حدودا 7 متر می باشد. ساختمان مقبره ی همایون از سنگ قرمز رنگ ساخته شده است. سنگ های قرمز رنگ در بسیاری از بناهای هند بکار رفته است. آرامگاه نیز از سنگ مرمر زرد، سیاه و سفید ساخته شده است. مقبره دو طبقه است و رنگ آن سفید می باشد. گنبد این بنا از سنگ مرمر به رنگ سفید ساخته شده است. ارتفاع مقبره ی همایون 47 متر است و مساحت آن 91 مترمربع است. ردیف پایین تر نقشی تزیینی اطراف را دارد و شکلی مستطیلی دارد که با قوس هایی ساخته شده است.

در سال 1556 بود که پادشاه مغول فوت کرد و در قصر خود دفن شد. تقریبا بعد از 9 سال یعنی در سال 1565، حمیده بانو، همسر همایون تصمیم گرفت مقبره ای جدید برای همسر خود بسازد. فرآیند ساخت و ساز این بنا 8 سال طول کشید و در سال 1572 تمام شد. اما بعد از ساخت و اتمام این پروژه دوران بی توجهی به این ساختمان شروع شد. پایتخت کشور هند به آگرا منتقل شد. دوره ی انحطاط و سقوط سلسله ی مغول شروع شد و این بنا کم کم اهمیت و شکوه خود را در میان فرمانروایان از دست داد. بعد از گذشت یک قرن ساز ساخت این مجموعه باغ و مقبره، مردم برای باغ های زیبا و سرسبز اطراف به اینجا می آمدند. سپس در سال 1857 پس از تهاجم بریتانیا به دهلی نو، باغی جدید به سبک انگلیسی جای این باغ سبز را گرفت. بعدها از 1909-1903 که مصادف با دوران لرد کرزن بود، توجه بیشتری به این باغ گردید.

نکاتی جالب در مورد مقبره ی همایون وجود دارد. از جمله اینکه بدن امپراطور در دو مختلف مختلف، قبل از آوردن به این آرمگاه به خاک سپرده شده بود. آنچه امروزه در داخل این آرامگاه ببینیم دقیقا آن چیزی نیست که روزگاری از ابتدا در آن کار شده است. بر طبق نوشته هایی که از سال 1611 ویلیلم فینچ (تاجر انگلیسی)، در بازدید از این ساختمان گفته است، داخل مقبره فرش های گرانبهایی پهن شده بود و یک سرپناه تشریفاتی در بالای مقبره وجود داشت. چادری کوچک نیز بر روی مقبره های شهدای گمنام واقع شده بود. قبر این شهدا با نسخه هایی از قرآن کریم مزین شده بود. در کنار مقبره ی همایون، شمشیر، عمامه و کفش همایون نیز به رسم یادبود گذاشته شده بودند. از معماری این آرامگاه بعدها همچون آلترناتیوی برای بنای تاج محل استفاده شد. می توان گفت معماری و هنر این مقبره ترکیبی از معماری هندی و ایرانی می باشد. در کل تعداد 150 قبر در آرامگاه همایون و باغ اطراف آن وجود دارد.

برای دسترسی به این مقبره می توانید از سیستم حمل و نقل عمومی استفاده کنید. سوار بر ایستگاه مرکزی دهلی نو به ایستگاه نظام الدین شرق شوید. از ایستگاه شرق نظام الدین، تنها به فاصله ی 500 متر، دورازه های این مجموعه ی تاریخی را خواهید دید. هزینه های ورود به مقبره برای افراد و تورهای گردشگری با هم فرق دارد. شهروندان هند و بازدیدکنندگان از کشورهای بنگلادش، نپال، بوتان، سریلانکا، پاکستان، مالدیو و افغانستان،  10 روپیه است و افراد دیگر باید 5 دلار بپردازند. برای کودکان نیز تا 15 سال هزینه ی ورودی گرفته نمی شود. ساعات ورودی خاصی برای بازدید تعریف نشده است. عموما از ساعت 5 صبح با طلوع آفتاب امکان بازدید تا غروب آفتاب امکان پذیر است. اینجا یک مقصد بسیار خوب برای علاقه مندان به تاریخ و هنر می باشد. در قالب تورهای راهنما تجربه های بی نظیری از این بنا و دیگر بناهای گردشگری دهلی برای خود رقم بزنید.