همه چیز درباره بیماری اوتیسم

همه چیز درباره بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم نوعی بیماری روانی است که در آن شخص در دنیای دیگری زندگی می کند که دنیای خودش است واز دنیای اصلی جدا می شود. افراد اوتیست نمی توانند به راحتی با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنند ومعمولا در دنیای خود محو می شوند این مسئله به دلیل اختلالاتی است که معمولا در مغز این افراد ایجاد می شود که توانایی ارتباط وتعاملات با بیرون را از آنها می گیرد این اخلالات معمولا جز دسته اختلالات عصبی در افراد محسوب می شوند که فرد توانایی ارتباط با بیرون را تا حدود زیادی از دست می دهد این افراد معمولا در دو دنیای مختلف زندگی می کنند یکی دنیایی واقعی است که ما در آن زندگی می کنیم ویکی دنیای است که خود آنها در او زندگی می کنند این افراد معمولا به افراد دو شخصی و چند وجهی تبدیل خواهند شد دیده شده که این مسئله معمولا در دختران بیشتر از پسران وجود دارد زیرا معمولا زنان نسبت به مردان افراد خیال باف تری هستند که نمی توانند به راحتی هم این مشکل خود را کنار بگذارند همچنین اختلال اوتیسم معمولا بر اثر اختلال در مهارت های اجتماعی ،ارتباطی و رفتارهای محدود شونده ایجاد می شود و تکرار های مانند دست زدن و اصرار معمولا در این افراد بسیار دیده می شود.

 بسیاری از کودکان هم پاسخ های حسی غیر معمولی را از خود بروز می دهند مثلا این کودکان دائما با خود حرف میزنند یا اینکه همیشه در یک گوشه می نشینند و در خیالات خود سیر می کنند وزیاد با دنیای اطراف خود نمی توانند ارتباط خوبی را برقرار کنند . این افراد را در نسخه نهایی بیماری ها واختلالات روانی به چند دسته تقسیم کرده اند ودر گروه های مختلفی جای داده اند. زیرا همه این افراد درجاتی از این بیماری را نشان می دهند اما در حالات اصلی آن تقریبا تا حدود زیادی یکسان عمل می کنند با اینکه درباره اتویسم زیاد بحث می شود ولی هنوز شواهدی دال بر نحوه جلوگیری از ایجاد این بیماری در کودکان مشخص نشده است.

معمولا دیده شده که هیچ کدام از افرادی که اتویسم دارند در علائم آن یکسان نیستند و معمولا این افراد تنها در علائم پایه سیکسان نشان می دهند. این نشانه ها در یک کودک معمولا از 18 ماهگی تا 3 سالگی بروز می کنند از علائم بارز آن عدم برقراری ارتباط چشمی با دیگران است همچنین این کودکان در پاسخ دادن به نامشان یا یادگیری فعالیت های دیگر مشکل دارند و از برقراری ارتباط با دوستان و هم سن های خود لذت نمی برند و با این حال شکل خفیف این بیماری در کودکان معمولا تا زمانی که او کاملا بزرگ نشود و وارد جامعه نشود مشخص نخواهد شد.

 معمولا در بیشتر افراد این بیماری در زمان بزرگسالی تشخیص داده خواهد شد واین زمانی است که یک فرد به طور کامل وارد یک جامعه شده است و توانایی ارتباط صحیح با افراد را ندارد معمولا این اختلالات را در کودکان در زمانی که وارد دوران دبستان می شوند و در جایی قرار می گیرند که نیاز به ارتباط با همسالان خود دارد بیشتر آشکار خواهد شد. روند تشخیص این بیماری در افراد مختلف متفاوت است اگر بررسی های که نجام می شود ناشی از حضور اوتیسم در یک فرد باشد باید درمان های دیگر توسط پزشک دنبال شود.معمولا خانواده های زیادی به پزشکان روان شناس مراجعه می کنند و درباره این مشکل فرزند خود که اغلب فردی درون گرا است و تمایل به برقراری ارتباط با دنیای بیرون را ندارد صحبت می کنند.

 برای کودکان بزرگنتر بهتر است که آنها را به کلینیک های مشاوره ببرند تا از وضعیت سلامتی آنها مطمئن شوند این کودکان معمولا در ارتباط با روانشناس یا مشاوره زودتر خود را بروز می دهند وبیماری آنها سریع تر قابل درمان است و اختلالات اوتیسم معمولا مربوط به بیماری های بیش فعالی،کم توانایی های ذهنی ،صرع یا افسردگی در این افراد مشاهده خواهد شد مخصوصا افرادی که داری سندرم شکننده ایکس دارند یا دارای سندرم اسکلروز هستند زودتر خود را در این بیماری ها نمایان خواهند کرد. افرادی که مبتلا به سندرم آنجلمن هم هستند ممکن است در نهایت به اوتیسم در این افراد ختم شود.

 دیده شده که درمان خاصی برای بیماران اوتیسم وجود ندارد تنها با رفتارها وآموزش هایی می توانید از پیشرفت این بیماری در افرادی که مبتلا به این بیماری هستند پیشگیری کنید بهتر است نحوه برخورد با این افراد را یاد بگیرید زیرا این بیماری های رفتاری به شدت تحت تاثیر برخورد های محیطی قرار می گیرند وهر چقدر که با آنها خشونت به خرج دهید احتمال بدتر شدن بیماری در آنها افزایش خواهد یافت بهتر است با این کودکان با ملایمت برخورد کنید هرچقدر که این بیماری زودتر تشخیص داده شود شانس بهبود آن بیشتر خواهد شد این شرایط اگر در مغز فرد پیشرفت کند جلوگیری از آن درمان سخت تر از قبل خواهد شد.