هر آنچه درباره زالو درمانی باید بدانید (2)

هر آنچه درباره زالو درمانی باید بدانید (2)

در طول یک جلسه درمانی، زالوی زنده به ناحیه هدف چسبانده شده و خون  فرد را می مکد. زالوها پپتیدها و پروتئین های را آزاد می کنند که می تواند خون را رقیق کند و از بروز لخته خون پیشگیری کند. این موضوع جریان خون را بهبود می دهد و از مرگ بافت جلوگیری می کند. زالوها زخم Y شکل را به جای می گذارند که معمولا بدون باقی ماندن جای زخم هم پس از مدتی بهبود می یابد. زالوها در افزایش جریان خون و تجزیه لخته بسیار مفید خواهند بود. این کرم  کوچک را می توان برای درمان اختلالات مربوط به جریان خون و بیماری های قلبی مورد استفاده قرار داد. مواد شیمیایی آزاد شده از بزاق زالو برای تهیه دارو استفاده می شود.

زالو اندازی جزو سنت‌های درمانی و به همان مقبولیت حجامت و فصد بین توده‌های مردم رواج داشت. آری این حیوان یک گرمی  طی سالیان دراز بیماری‌های صعب ‌العلاجی را به راحتی درمان می‌کرد و بیماران را از صرف هزینه‌های بالا، بریده شدن اندام‌ها، ضایعات پوست، فلج شدن ناشی از سکته و ... نجات داده است. بررسی های دقیق ابن سینا در مورد ساختمان بدن زالو و زالو درمانی، و ترجمۀ آثار او به لاتین، سبب آشنایی پزشکان غربی با زالو نوین شد و موسساتی به وجود آمد که جهت جمع آوری زالو افرادی را به عنوان زالو گیر حرفه ای استخدام کردند که پس از شکار زالو، آنها را در اختیار موسسۀ  قرار می دادند.

باید توجه داشته باشیم که خون گیری از بیماران یکی از اصول پایه در طب مشرق زمین بود و گرفتن خون از بیماران به سه روش انجام گرفته مانند فصد، حجامت و زالو انداختن. از روشهای مذکور، فصد و زالو درمانی مورد توجه طب غربی قرار گرفت، ولی حجامت مقبولیت  نیافت، و علت آن این بود که برای حجامت لازم بود تا از یک وسیلۀ شاخ مانند به نام «شاخ حجامت» استفاده شود که شبیه بوق ساحران در قرون وسطی بود و پزشکان غرب از بیم اتهام به جادوگری از انجام حجامت و استفاده از وسیلۀ مذکور خودداری کردند.رازی و ابن سینا هر دو سه روش خونگیری کار کردند و پس از ترجمۀ آثار ابن سینا، زالو درمانی در غرب رواج زیادی یافت و کتبی در این مباحث تدوین شد و انواع زالوهای اروپایی از نظر علمی  طبقه بندی قرار شدند.