مریم و گنجشک ها

مریم و گنجشک ها

یکی بود یکی نبود غیر از خدای مهربان هیچکس نبود. مریم کوچولوی داستان ما خیلی مهربان بود. خانه آنها بسیار زیبا بود. در حیاط خانه، یک حوض کوچک وجود داشت و درخت های بلند سرو در اطراف حیاط کاشته شده بودند. مریم کوچولو هر روز  توی حیاط میرفت و با ماهی های کوچک قرمز توی حوض بازی میکرد.

یک ظهر تابستانی مادر مریم کوچولو به او گفت: دختر عزیزم؛ می خواهم مقداری سبزی و میوه بخرم، اگه دوست داری همراه من بیا. مریم کوچولو با خوشحالی گفت: آره خیلی دوست دارم بیام و سریع به اتاقش رفت و عروسکش را برداشت و منتظر مادرش شد که با هم به خرید بروند. مریم کوچولو و مادرش به مغازه رفتند و کلی سبزی و میوه خریدند. هوا بسیار گرم شد و مریم خیلی تشنه شد. وقتی به خانه رسیدند، مریم سریع به آشپزخانه رفت و یک لیوان آب خورد. مادرش با لبخند گفت: خسته نباشی عزیزم، ممنون که کمک کردی. مریم کنار پنجره رفت و به گنجشک ها  که از حوض وسط حیاط، آب می خوردند، نگاه کرد و گفت: مامان جونم؛ گنجشک ها وقتی تشنه بشوند، چکار می کنند؟ مادرش در جواب گفت:  وقتی گنجشک ها تشنه می شوند به دنبال آب می گردند مثلا وقتی در آسمان هستند و حوض کوچک ما را می بینند به حیاط ما می آیند و آب می خورند.

مریم گفت: اگه یک روز داخل حوض آب نباشه، چکار می کنند؟ مادرش گفت: قربون دختر مهربانم بشوم. بلاخره توی این شهر مقداری آب پیدا میشه که بخورند. مریم پیش مادرش رفت و گفت: میشه هر روز حواسمون به حوض باشه تا گنجشک ها همیشه به خانه ما بیایند و آب بخورند. مادر مریم او را بوسید و گفت: اگه گنجشک ها را خیلی دوست داری، میتوانیم نان خشک ها را خرد کنیم و کنار حوض بریزیم. مریم خیلی خوشحال شد و همراه مادرش به آشپزخانه رفت و با هم مقداری نان خرد کردند. مریم خرده نان ها را برداشت و به حیاط برد و کنار حوض گذاشت و سریع به خانه برگشت و از پشت پنجره گنجشک ها را نگاه کرد. بعد از چند دقیقه حیاط پر از گنجشک شد و مریم از اینکه پرنده ها خوشحال هستند و غذا می خورند، بسیار شادمان شد.