سیستان (۱)
سرزمینی تاریخی در جنوب شرقی فلات ایران است این سرزمین اکنون شامل سیستان ایران و سیستان افغانستان است. سیستان تاریخی یعنی سیستان قدیم ایران در حدود ۱۸۰۰۰ کیلومتر مربع وسعت داشته، و تنها بخشی از آن، به وسعتی در حدود ۷۳۰۰ کیلومتر، سیستان امروزی ایران است. که با بلوچستان ایران، استان سیستان و بلوچستان را تشکیل می دهند.
تاریخ
سیستان در حدود ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد، یکی از مراکز تمدن مشرق زمین بود. کشف بقایای محوطه باستانی شهر سوخته در ۵۶ کیلومتری زابل از کهن بودن تمدن سیستان حکایت می کند. در کتیبه داریوش اول هخامنشی در بیستون، از سیستان با نام زرنکا یاد شده است. شهری با نام دهانه غلامان که بقایای آن در سیستان کشف شده از دوره هخامنشیان است.
در آغاز دوره ساسانیان، اردشیر بابکان، سکستان را تصرف کرد. سکستان در دوره ساسانیان متحد آنان بود. اما استقلال داخلی داشت. اعراب مسلمان در سال ۳۰ هجری قمری سیستان را فتح کردند. مردم سیستان با قبول پرداخت جزیه با مسلمانان پیمان صلح بستند. دین مردم سیستان پیش از اسلام، زردشتی بود. به گفته بعضی از پژوهشگران، مسیحیان و یهودیانی نیز در سیستان می زیستند و پس از اسلام نیز تا مدت ها مراسم و آیین های خود را بر پا می داشتند.
سیستان در دوره صفاریان و سامانیان ولایتی آباد و پر نعمت با مردمی توانگر بود. پایتخت سیستان زرنگ، و بست و عزنه، از شهر های دیگران، موقعیت تجاری داشتند. در منطقه زمین داور و رخج نیز کشاورزی پر رونق بود. سیستان در دوره غزنویان با نام نیمروز یا سرزمین جنوبی ( سرزمینی در جنوب خراسان) در اختیار پادشاهان غزنوی بود. و تا استیلای مغول ها، ملوک کیانی سیستان در آنجا حکومت می کردند. سیستان در دوره مغول ها و تیموریان آسیب بسیار دید. شاه اسماعیل اول صفوی، در سال ۹۱۴ سیستان را گرفت و تا یورش افغان ها و پایان دوره صفاریان ، امیران ایرانی در سیستان حکمرانی داشتند. در اوایل دوره افشاریان، نادر شاه سیستان را در اختیار گرفت. پس از مرگ نادر شاه، احمد شاه درانی، توانست بر تمام سرزمین افغانستان از جمله سیستان مسلط شود و حکومت افغانستان را تاسیس کند.
نظر خود را اضافه نمایید
ارسال نظر به عنوان مهمان