برخورد با بچه همانند یک فرد بالغ

برخورد با بچه همانند یک فرد بالغ

تک فرزند ها ممکن است به شیوه های دیگری نیز بالغ منش شوند: ممکن است به او صدای خیلی قوی در تصمیمات خانوادگی داده شود، اگر چه فاقد مهارت های استدلال و تجارب بالغین است. کودکی که چنین قدرتی به او داده شده، ممکن است تصور کند که بخشی از زندگی زناشویی والدین خود می باشد و برای رفع تضاد بین والدین می تواند اظهار نظر کند. این موجب می شود که والدین طلاق بگیرند، او احساس مسئولیت و گناه کند و موارد شدید آن در مریضی یا مرگ والدین رخ می دهد، اما این خود، طرف روشن و مثبتی نیز دارد. تک فرزندی که زمان زیادی را با بالغین می گذارند، در برخورد با معلمان، مصاحبه های شغلی، جلسه با افراد بالغ احساس راحتی می کند. آن ها غالبا در محیط خارج از منزل دارای خود اطمینانی هستند که فراتر از توان بچه های دارای برادر و خواهر است. اما به نظر آلپورت یکی از نظریه پردازان مشهور شخصیت، کودکی نکردن در زمان مخصوص به خودش با هیچ چیری قابل جبران نخواهد بود.
چگونه والدین مانع کودکی نمودن تک فرزند خود می شوند؟

تک فرزند هر گز نباید احساس کند که باید به سرعت از بچگی به دوران بلوغ برسد. دوران بچگی فرآیندی است که باید چشیده شود، مسابقه ای نیست که هرچه سریع تر به پایان برسد و لذا باید حق گذر از این سفر برای هر فرزندی تضمین شود، تا سفر زندگی را با روال طبیعی و به شیوه خودش طی کند. تک فرزندی به خودی خود فرصت تجزیه نمودن تمام عیار دوران کودکی را از فرزندمان می گیرد و شاید به همین علت باشد که استانلی هال موسس و نخستین رییس انجمن روانشناسی آمریکا معتقد است که تک فرزند بودن به خودی خود یک بیماری است.
دخالت دادن زیادی بچه

معمولا تک فرزند ها در بحث های بزرگسالان در مورد مسایل مهمی که روی خانواده اثر می گذارد، شرکت داده می شوند، زیرا فقط سه نفر در خانواده وجود دارد که با هم به تعامل می پردازند. صحبت های سر میز شام ممکن است در مورد هزینه خرید یک ماشین جدید، رفتن به تعطیلات یا در مورد جناح های سیاسی باشد. بعضی از والدین فکر می کنند که باید همه چیز را به تک فرزند خود بگویند، زیرا نمی خواهند مثل والدین خودشان باشند که همه چیز را از آن ها مخفی می کردند. چیزی که این والدین فراموش کرده اند، این است که مسایل سر درگم گننده ای در زندگی بالغین وجود دارد که هنوز بچه ها توانایی درک آن را ندارند، و یا به آن اطلاعات نیاز نداشته یا خواهان آن نیستند و در حقیقت ممکن است آن ها را گیج کرده یا بترساند. اطلاعات خیلی زیاد به معنی انتقال ترس جدید و زیاد است.