پارک ملی ردوود کالیفرنیا

پارک ملی ردوود کالیفرنیا

پارک ملی ردوود (RNSP) مجتمعی از چندین پارک ملی واقع در ایالات متحده آمریکا و در کنار ساحل شمالی کالیفرنیا است. پارک ملی ردوود (تاسیس شده در سال 1968) و ساحل دلندر کالیفرنیا، و پارک های رودخانه ای دولت (از دهه 1920)، RNSP ترکیبی از چند پارک بوده و دارای 139،000 هکتار (560 کیلومتر مربع)، وسعت می باشد. این چهار پارک به طور کامل در دهکده های دل نورته و هومبولت واقع شده اند و 45 درصد از کل جنگل های قدیمی و جنگل های ساحلی را حفظ می کنند که حداقل 38،982 هکتار (157.75 کیلومتر مربع) وسعت دارد. این درختان بلندترین و یکی از عظیم ترین گونه های درختی بر روی زمین است. این پارک ها علاوه بر جنگل های ردوود، دیگر گیاهان، جانوران، پرندگان علفی، منابع فرهنگی، بخش هایی از رودخانه ها و چشمه های دیگر و 37 مایل (60 کیلومتری) خط ساحلی بی نظیر را حفظ می کنند.

در سال 1850، جنگلی که در زمین های قدیمی رشد کرده بود بیش از 2،000،000 هکتار (8100 کیلومتر مربع) از سواحل کالیفرنیا را پوشش داد. بخش شمالی آن منطقه، که در اصل توسط بومیان آمریکایی اشغال شده بود، بسیاری از جنگلداران را جذب کرد و دیگران، از جله معدنچیان طلا هنگامی که طغیان طلا آنها را به منطقه آورد، به این ناحیه جذب شدند. با شکست در تلاش برای کشف طلا، این مردان به کاشت درختان غول پیکر برای رشد سریع در سانفرانسیسکو و دیگر نقاط در ساحل غربی پرداختند. پس از چندین دهه، تلاش های جدی برای حفاظت از این منطقه آغاز شد. در دهه 1920 و در سال 1918 برای محافظت از باقیمانده های گیاهی جنگل، پرییری کریک، ساحل دل نورت و پارک های دولتی رودخانه تاسیس شدند. پارک ملی ردوود در سال 1968 ایجاد شد، که در آن زمان تقریبا 90٪ از درختان سرخ اصلی ثبت شده بود. سرویس پارک ملی (NPS) و اداره پارک ها و تفریحات کالیفرنیا (CDPR) از نظر مدیریتی پارک ملی ردوود را با سه پارک دولتی دیگر در سال 1994 به منظور مدیریت جنگل های تعاونی و تثبیت جنگل ها و حوضه ها به عنوان یک واحد ادغام کردند.

اکوسیستم RNSP تعدادی از گونه های حیوانی در معرض انقراض مانند ماهی قزوقی، جغد شمالی و شیر را حفظ می کند. برای به رسمیت شناختن اکوسیستم نادر و تاریخ فرهنگی موجود در پارک ها، سازمان ملل آنها را به عنوان میراث جهانی در تاریخ 5 سپتامبر 1980 و بخشی از مجتمع بین المللی بیستفرانس بین المللی ساحلی کالیفرنیا در 30 ژوئن 1983 تعیین کرد.

امروزه گروه های بومی مدرن مانند یورک، تولاوا، کاروک، چیلولا و وایوت دارای روابط تاریخی با منطقه هستند و برخی گروه های بومی آمریکایی هنوز هم در منطقه پارک زندگی می کنند. مطالعه باستان شناسی نشان می دهد که آنها به این منطقه از 3،000 سال پیش وارد شده اند. سرشماری سال 1852 تعیین کرد که یورک ها بیشترین تعداد را داشته اند، با 55 روستا و جمعیت بالغ بر 2500 نفر. آنها از چوب درختان قرمز به میزان فراوانی استفاده می کردند و به عنوان مصالح ساختمانی برای ساخت قایق، خانه ها و روستاهای کوچک به کار می بردند.

کشف طلا در طول رودخانه ترینیتی در سال 1850 منجر به یک افزایش جمعیت در کالیفرنیا شد. کارگران و معدنچیان زیادی به این منطقه آمده و بسیاری پس از شکست در رسیدن به این هدف در ساحل ماندند. این به سرعت منجر به درگیری هایی شد که به واسطه آن مردم بومی تحت فشارهای بزرگی قرار گرفتند، و قتل عام شدند. تا سال 1895، تنها یک سوم از یورک ها در یک گروه از این روستاها باقی ماند؛ و تا سال 1919 تقریبا تمام اعضای قبیله چیلولا یا مرده بودند یا به قبایل دیگر جذب شده بودند. معدنچیان برای راه اندازی مجتمع های مسکونی مجددا وارد این ناحیه شدند. هنگامی که این طغیان تب طلا به پایان رسید، برخی از آنها دوباره به اکوسیستم هجوم بردند و موجب کاهش درختان سرخ شدند. در سال 1911 نماینده ایاالت متحده آمریکا، جان E. Raker، از کالیفرنیا، اولین سیاستمدار بود که قوانین را برای ایجاد یک پارک ملی ریودوود معرفی کرد. با این حال، کنگره در آن زمان اقدامات بیشتری نکرد.

این پارک به عنوان یک مکان فیلمبرداری برای فیلم های متعدد خدمت کرده است. صحنه های از جنگل اندور در فیلم جنگ ستارگان و فیلم بازگشت در درختان در بخش شمالی شهر هومبولت فیلم برداری شده است، هرچند اکثر فیلمبرداری در جنگل های خصوصی و عمومی در نزدیکی شهر اسمیت رود، انجام شد و در فیلم برای جهان گمشده، پارک ژوراسیک و فیلم سکته مغزی در مجاورت این پارک فیلمبرداری انجام شده است.

مدیریت پارک

دفتر مرکزی پارک ردوود ملی در شهر کالیفرنیا واقع شده است و یک دفتر خدمات در ارکاتا و یک مرکز عملیاتی واقع در اوریک کالیفرنیا دارد.

کارکنان پارک نظرسنجی هایی برای کیفیت هوا و آب، نظارت بر گونه های در معرض انقراض و تهدید شده را بررسی می کنند و با همکاری دفتر یادبود ملی ساحلی کالیفرنیا که توسط اداره مدیریت زمین های ایالات متحده اداره می شود، کار می کنند. زیستگاه های ساحلی کالیفرنیا توسط دانشگاه کالیفرنیا نظارت می شود. در سال 2005، پارک ها مجاز به گسترش 25000 هکتار دیگر (100 کیلومتر مربع) شامل حوزه آبخیز ساحلی شدند.