سفر به جزیره آلکاتراز

جزیره آلکاتراز

جزیره آلکاتراز که نام دوم آن صخره می باشد، یک جزیره صخره ای در سانفرانسیسکو می باشد. این جزیره مساحتی برابر با 9 هکتار دارد و دو کیلومتر با ساحل فاصله دارد.
 این جزیره سبزینگی و فضای سبز کمی دارد و در ابتدا محل سکونت و آشیانه پرندگان بود. زمانی که در سال 1775 توسط فردی به نام لیوتنت جوان مانول کشف شد و او این جزیره را آلکاتراز نامید. بعدها در سال 1849 توسط دولت ایالات متحده آمریکا این جزیره خریداری شد. آلکاتراز محل اولین فانوس دریایی بود در سال 1854 که به ساحل کالیفرنیا سمت و سو داشت. از آن به بعد ساختمان های جدیدی به این جزیره الحاق شدند. اولین پادگان نظامی دائمی در سال 1859 در این محل ساخته شد و سربازان در آن به خدمت درآمدند.

در سال 1861 جزیره محلی برای سکونت تخطی کننددگان نظامی شد بعدها زندانی هایی از جمله 19 قبیله ی سرخپوست هوپی از ارتش آریزونا به اینجا اضافه شدند. کسانی که در برابر تلاش های دولت برای خودی کردن آنها در جنگ فیلپین در سال 1900 مقاومت از خود نشان داده بودند. در سال در سال 1907 جزیره برای شاخه ای صلح جو از زندان نظامی ایالات متحده آمریکا انتخاب شد.
از سال 1934 تا 1963 این جزیره ماکنی بود برای زندانی و محبوس کردن تعدادی از شرورترین زندانی های شهری خطرناک. از میان مشهورترین این زندانی ها آل کاپون، جورج کلی و رابرت استرود بودند.رابرت استرود که به کفترباز آلکاتراز مشهور شده بود و تقریبا مشهورترین زندانی در این جزیره در طول این سالها بوده است و فیلمی تحت عنوان کفترباز آلکاتراز نیز ساخته شده است. اگرچه ندامتگاه آلکاتراز ظرفیت 450 مجرم و زندانی در دارد اما هیچ گاه بیش از 250 زندانی در آن واحد در این ندامتگاه نبوده اند. تلاش های کمی برای فرار از این زندان تاکنون از سوی زندانی ها انجام شده است که همان تعداد نیز با سرنوشت نامشخص رسیدن و یا نرسیدن به ساحل مواجه شده اند.

یک فرار شجاعانه و جسورانه که در فیلم فرار از آلکاتراز بسیار مشهور شده بود در سال 1979 بود. که در نهایت نیاز و ضرورت فراهم کردن و آوردن آب تمیز و آشامیدنی به داخل زندان و دور کردت زباله ها زمینه ای برای فرار از زندان را فراهم کرده بود.
در مارس 1964 یک گروه از بومیان آمریکا ادعای مالکیت آلکاتراز را داشتند و با مجوزی از قبلیه ای سرخپوستی به نام سو ادعای سرزمین اشغال نشده دولتی را داشتند. این گروه تنها برای چند ساعت در این جزیره توانستند ساکن باشند. در نوامبر سال 1969 فعالان سرخپوست از جمله اعضای جنبش سرخپوستان آمریکایی دوباره در جزیره ساکن شدند و خواستار قباله و سند این ملک شدند و حاضر به ترک کردن این جزیره نبودند تا اینکه با زور و فشار نیروهای فدرال مارشال در جون 1971 متوقف شدند.

در سال 1972 جزیره آلکاتراز قسمتی از بازآفرینی زمین ملی گلدن گیت شد. اگرچه تلاشی برای تعمیر کردن و بازسازی ساختمان های داخل جزیره انجام نشده است. بیشتر آنها در معرض آب و هوا فرسوده و پوسیده شده اند و اما فانوس دریایی تاریخی موجود در این جزیره و چهار ساختمان دیگر که در آتش سوزی سال 1970 سوختند اباقی مانده اند. البته فانوس دریایی از این آتش سوزی سالم ماند و صدمه جدی ندید.
جزیره آلکاتراز اکنون به روی عموم باز می باشد و یک منظقه توریستی مشهور و بسیار جذاب برای توریست ها می باشد.